maar ik kan me ook niet meer heugen hoe de sfeer vroeger was.Een leuke reden om me aan te melden voor de loveboat op 11 februari a.s. Ik wil natuurlijk niet alleen, dus heb ik mijn vrijgezelle vriendinnen en collega’s gevraagd om mee te gaan. Nee, ik ben niet desperate, of toch wel? Ik ben wel desperate als het een leuk feest betreft, want de feesten, die ik leuk vind zijn helaas dungezaaid. Bovendien lijkt het me heerlijk om die old-days weer te herbeleven. Ik ben 29 jaar, dus denk ik dat ik best een vergelijking mag maken met 10 jaar geleden. In die tijd was het echt super om naar de disco(lekker ouderwets) of een feest te gaan. Ook al was er weinig actie en entertainment, de sfeer was altijd goed. Als ik zo eens nadenk over die tijd dan mis ik vooral de onzingesprekken met jongens, het flauwdoen en het uitdagen van vriendinnen onder elkaar. Ik mis de oude top 40-muziek, afgewisseld met Nederlandse popmuziek uit de oude doos. Ik mis het doorzakken en het regelen van vervoer naar huis. Ik mis na de lange nachten het op zien komen van de ochtendzon. Ik mis de lieve jongens, die altijd bereid waren je een complimentje te geven, ook al was je er zelf van overtuigd dat je er die nacht niet uitzag.

Ik mis het eindeloze dansen tot het licht aanging. Ik mis bovenal die onbezonnenheid.

Gelukkig heb ik die vriendinnen van vroeger dan nog wel. Als een jongen een van ons aansprak eindigden we vaak in een onzingesprek met zijn vijfen en als we verveeld raakten hopten we gewoon door naar de volgende kerel. Als er dan geen mr perfect was van wie je wel meer wilde weten dan zijn naam, dan genoot je gewoon van het moment Misschien ligt het aan mij, maar tegenwoordig lijkt alles te gaan om uiterlijk. Iedereen wil graag zien en gezien worden, maar vaak komt het niet van een praatje. Aangezien ik niet wekelijks het nachtleven meer induik, ben ik ook een beetje verleerd hoe het ook alweer hoort. Het leuke van feesten vond ik juist dat iedereen maar een doel had. Namelijk lekker genieten. Nu lijkt het wel een zuipcontest.

Volgens mij is de helft van het uitgaanspubliek single. En meer dan de helft daarvan is vergeten hoe het ook alweer werkt om met iemand te flirten en misschien nog wel een stapje verder te gaan. Bang om een blauwtje te lopen, blijven de meesten op hun plek staren naar die ene die je voorbij zag lopen en die zich aan de andere kant van de zaal heeft gevestigd. Ik zeg altijd maar: ‘there ar more fishes in the sea, dus hoe erg is het eigenlijk om een afwijzing te incasseren? Best wel vervelend, de eerste 5 seconden misschien, maar daar moet je je gewoon over heen zetten. Vanaf deze site doe ik een oproep aan alle leuke singlemannen om gezellig een avondje te gaan stappen op een te gekke locatie. En als je iemand vindt dan is dat mooi meegenomen, maar het feesten op zich is toch al fun? Zie ik je daar? P.s. mij en mijn vriendinnen mag je aanspreken hoor, al is het maar voor een onzingesprek. Voor meer info kun je naar de site: www.jmr.nl