De tweede dag van het IFFR besloot ik een film te bekijken in Off-corso.

Ik weet nog dat ik vroeger wel eens naar de Corso bioscoop ging om een film te bekijken. Het is jammer dat gebouwen van je verleden een andere functie hebben gekregen of gesloopt worden( kijkend naar Lumiére). Er is ook een plan under construction om een nieuwe multifunctionele-flat te bouwen op het blok waar nu het oude luxor theater staat. Alleen maar vraagtekens in mijn hoofd. Slopen van je culturele erfgoed als je het mij vraagt.

Feelings gaat ook over het culturele erfgoed. In de preview op website van het IFFR staat dat het “een van de beste Litouwse films ooit” is. Voor mijn zijn Litouwers alleen bekend doordat ze een Olympisch basketball land zijn.

Wanneer de vrouw van Kasparas overlijd laat ze hem achter met een pasgeboren tweeling. Hij vlucht door de duitsers naar het huis van zijn broer Andrus . Daar komt hij in conflict met de politie door toedoen Ange, van de vrouw van Andrus. Kasparas en Ange blijken in het verleden een relatie gehad te hebben. De vrouw is een bron van problemen voor de beide broers en zorgt uiteindelijk dat Andrus op een risicovolle missie onderneemt. De de broer van Kasparas komt nooit meer terug. Kasparas is gebroken en en verlaat de plek en begint een zaak. Tien jaar later wanneer de tweeling opgegroeid meehelpen in vader’s zaak, kijken zij verbaast naar een man die sprekend lijkt op hun vader. Andrus is terecht..

Een leuk feitje is dat de ondertiteling soms niet gelijk loopt met de dialogen van de acteurs, dus soms kan het zijn dat je bewegende lippen ziet maar geen ondertiteling. Leuk :). Gezien mijn slavische achtergrond kon ik zo nu en dan een woordje oppikken in de ondertitelloze momenten.
De beste scene is wanneer Andrus zegt tegen zijn broer “We ‘re more than brothers, I won’t give Ange to anyone” refererend naar dat hij alles voor zijn broer zou doen en het gevoel tussen twee broers in mijn ogen beschrijft .

Leuke oude film, anders dan al die blockbusters die ik gewend ben.

Array
(
)