Michel Houellebecq is een veelbesproken Franse auteur, waar je voor of tegen bent. Zo schijnt. Ik las zijn bestseller Elementaire Deeltjes en was niet onder de indruk. Ook van de voorstelling Platform was ik niet bijzonder onder de indruk. Het raakte me niet echt. Goed gemaakt was de voorstelling wel. Topregisseur Jan Simons neemt de kijker moeiteloos bijna 2 uur mee in de wereld van het sekstoerisme.

Met een grote klap dondert een grote berg grof vuil op het podium. We zijn begonnen. De hoofdrolspelers Valerie en Michel ontmoeten elkaar op een rondreis door Thailand. Ze zien elkaar wel zitten maar uiten dat tijdens de reis niet naar elkaar. Tijdens de groepsreis blijft de belofte van seks oningelost. Althans, voor Valerie, Michel gaat naar een massagesalon waar hij vakkundig aan een orgasme wordt geholpen. Ondertussen verlangt Michel naar Valerie en zij naar hem. Maar ze zijn onmachtig hun seksueel verlangen naar elkaar te uiten. Pas als ze terug zijn in Frankrijk krijgen Valerie en Michel een relatie. De seksscenes worden niet gespeeld maar verteld, en dan ook nog in de 3e persoon: "hij likte haar clitoris". De bijrollen worden vervuld door twee speelsters van Wunderbaum en twee jongens die ik niet ken. Eén van hen loopt gedurende de hele voorstelling peinzend in zijn onderbroek over het podium en heeft af en toe een beschouwende opmerking. De anderen liggen tussen het grof vuil. Ze staan op als ze hun tekst moeten doen en ploffen dan weer neer. Je ziet zo soms helemaal niet. Het lijken af en toe wel tsunami slachtoffers. Paralel aan de relatie van Valerie en Michel loopt het succesverhaal van Valerie's carrière in de toeristenindustrie. Nogal expliciet wordt de zucht naar seksueel genot gelijk geschakeld aan de zucht naar winst in het kapitalistisch systeem. Een over the top (beschrijving van een) SM scene met bloedend scrotum zou model kunnen staan voor de uitwassen van van het kapitalisme. Michel houdt een hartstochtelijk pleidooi voor de legitimiteit van het sekstourisme: een eerlijke ruil tussen de behoeftige westerling (van 30 jaar en ouder) die zijn seksuele verlangens niet kan en wil delen met andere westerlingen, behalve met 'de ware', en de even behoeftige oosterling (of zuidamerikaneling), die geen geld heeft maar wel een jong en onbedorven lichaam. De enige voorwaarde is dat er goed betaald moet worden.

Het is niet mijn kopje thee maar op zich heb ik geen moeite met die redenering. Of mis ik de pointe? Ben ik dan misschien cynisch? Stelt Houellebecq het mìjn westers cynisme aan de kaak of is hij cynisch? Heb ik dan geen morele grenzen? Vind je het gek dat de moslims zich door het schaamteloze westen geprovoceerd voelen? Dat lijkt Houellebecq ook nog te willen zeggen als hij de peinzende man aankleedt en hem als zelfmoordterrorist aan het woord laat die een hotel op blaast. Net als in Elementaire Deeltjes sterft de vrouw die Michel lief heeft: dat wil zeggen voor hem zorgt en hem seksueel genot schenkt (= liefde?). De tsunamislachtoffers in het grof vuil blijken slachtoffers van terreur, een uitwas van religieus conformisme.

Gezien: Schouwburg 18-1-2006
check: www.ntgent.be