Een bitterzoete kwelling?
Mijn arm begint echt pijn te doen van de telefoon vasthouden maar ik weet dat ze erover wil praten, gaat praten en moet praten.
“Wat denk jij?” vraagt ze opeens. Ik denk terug aan het moment dat ze elkaar hebben ontmoet vanaf het begin kwam er al geen einde aan hun flirterige plagerijen en het zo bereid zijn om zo verschrikkelijk om te rijden om haar en ons thuis te brengen, dat moet toch wel iets betekenen?
En toen, eindelijk leek het alsof de vonk echt oversloeg tijdens het tweede keer uitgaan, het zag er zo schattig uit, knuffelend op de bank met de handen stevig omstrengeld om elkaar heen. Ze straalde zelfs dagen erna…
“Nou, ik dacht dat het wel duidelijk was, toch?” antwoord ik op haar vraag.
“Maar waarom doet ie dan alsof er niks is?” zegt ze teleurgesteld, “ik heb echt al op allerlei manieren hintjes gegeven, meer kan ik toch niet doen?”.
Ik probeer mee te denken maar ook ik kan het helemaal niet meer volgen, ik geef op, “Eigenlijk ken ik hem niet goed genoeg om je een antwoord te kunnen geven” zeg ik dan, dit is het soort moment, dat geen antwoord, hoe goed bedoeld dan ook, echt juist kan zijn.
Ik kon het niet helpen om me af te vragen waarom iemand ‘zo’ kon doen, had hij enig idee wat voor een kwelling dat is voor haar, voor een vrouw? Dat haar hoofd over van alles gaat malen en ze ondertussen overal al iets achterzoekt?
Ik ben bang dat we niet goed om kunnen gaan met ‘vaagheid en onzekerheid’, we willen ‘duidelijkheid’ een ja of een nee en het liefst bevestigd, herbevestigd en nog liever in drievoud.
Wij vinden het eng om een niet-gedefinieerde relatie in te stappen terwijl het voor hen misschien nog wel veel enger is om een tot-in-de-details-gedefinieerde relatie aan te gaan.
Zou hij ook maar enig idee hebben dat haar telefoonkosten uit de pan rijzen en haar vriendinnen (zoals ik) echt al gek worden als ze zijn naam horen omdat ze die bijna elke avond urenlang aan moeten horen? Met al haar mogelijke speculaties en scenario’s? En het grappige is, een paar woorden van hem, kan alle gesprekken, slapeloze nachten, vragen en verzonnen scenario’s doen verdwijnen alsof ze er nooit zijn geweest.
Ook ik zit de laatste tijd met duizenden vragen en scenario’s in mijn hoofd, vragen en scenario’s die bij elke vrouw continue blijven malen wanneer ze ‘iemand’ tegenkomen die ze leuk vinden…
Ik vind het eng om iemand leuk te vinden, eng om leuk gevonden te worden…en geloof me, echt niemand is zo goed dan wijzelf, om onszelf, zo ontzettend te kwellen!
