Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236404549
2711152024283337414650
3812162125293438424751
4913172226303539434852
5183144

Magazine

week 52 | vrijdag 27 december 2024 08:51 uur | 8 bezoekers

Peter Pan - Syndroom

Het oogt en voelt als een continue neerwaartse spiraal...

Het tolt in lagen naar beneden alsof de wind er continue doorheen waait en het opgezette plan de grond in boort.

Het leven heeft zo zijn keerpunten, en ik zeg zelf altijd "als men geen dalen kent, kan men niet optimaal genieten van de pieken"
Maar op het moment dat je een dal ervaart klinkt dat opeens als de grootste onzin ooit verzonnen.

Ik heb last van het Peter Pan - Syndroom!!
Ik wil niet opgroeien!!
Het is niet zo dat ik nog steeds graag rondhuppel in een onderbroekje over het strand (dit kan ik namelijk nog steeds doen), of dat ik nog wil kunnen hinkelen en springtouwen.
Het is dat gevoel... dat je bekruipt als je even de tijd neemt dingen te overdenken.
Ga ik wel slagen in dit leven? Word ik een goede moeder? Blijft mijn toekomstige man me trouw? Kies ik voor de juiste opleiding? Is Nederland de plek waar ik bejaard wil worden? Zullen mijn ouders ziek worden? Zal ik ooit gelukkig worden?
Die vragen dus...
Nu ben ik er normaal best goed in dit even van me af te zetten, ik ga naar school ik leer hier en daar wat bij en ik werk 2 dagen in de week.
Maar op een moment als gisteren, kijkend naar de SuperNanny (of hoe dat programma ook heet), bekruipt me dat gevoel weer.
Het zien van krijsende kinderen, schoppende kinderen, the naughty mat or corner ... het maakt me een beetje ongerust.
Nu zeggen mensen me vaak dat het niet alleen het kind is, maar ook de opvoeding.
Nou ik ben lang niet zo vervelend geweest als mijn broer en toch hebben we dezelfde ouders en dezelfde opvoeding genoten.

Vind ik wel de juiste man?
Word ik een van de 2 huwelijken die eindigd in brokken na een aantal jaar of word ik zielsgelukkig en kan het niet een beter echtpaar worden!
De juiste opleiding?
Ik ben altijd al de meest "ouderwetse" van mijn vriendinnen geweest, omdat ik zelf weet hoe het is om met een kindermeisje op te groeien wil ik thuis blijven tot mijn eventuele kinderen een jaar of 6 zijn! Ik ben zelfs het type die een opleiding wil voor de zekerheid, maar het niet uitzonderlijk nodig vind om later zelf te gaan werken. Ik wil niet afhankelijk worden hoor, als ik wil kan ik kiezen voor een baan daar doe ik ook de opleiding voor, maar ik vind het niet nodig om te gaan werken als mijn man in alles kan voorzien van zijn salaris! Mijn vriendinnen vinden dit belachelijk en onzin... ik vind het een heerlijk idee!!!

Als ik er nu aan moet denken dat ik keuzes moet maken voor mezelf, en als je moeder word zelfs voor een ander.
Dan bekruipt me dat gevoel...
Ik wil niet kiezen, niet voor een opleiding na deze opleiding ik wil gewoon hier en nu blijven.
20 jaar zijn is prima... ik hoef niet persee 30 te worden, waarom moet ik nou persee volwassen worden?
Ik heb zelfs nog sommige eigenschappen van een klein meisje, ik kan bijvoorbeeld slecht spellen en mijn werkwoordsvervoegingen zijn regelmatig om te huilen...
Ik wil domme dingen doen en als mijn moeder mij op de vingers tikt wil ik dat mijn vader blijft mompelen "ze is nog jong".
Stel je voor dat ik iets doms doe en ik hoor het gemompel vanachter de krant niet meer, dan moet ik opeens gaan verklaren waarom ik doe wat ik doe!!

Misschien is dit gevoel maar eventjes, maar het benauwt me om 10 jaar ouder te worden, het benauwt me al om 5 jaar ouder te worden...

Is dit nu normaal...
Of kan ik beter een ticket boeken naar NeverNeverLand.....

 
Array
(
    [113673] => Array
        (
            [naam] => suus
            [link] => 
            [reactie] => Geloof me, het leven wordt eigenlijk veel leuker naarmate je ouder wordt, zeker als je nog onder de dertig bent. Tegenwoordig is het trouwens ook een optie om een vader te nemen(ha!) die af en toe thuis is. kun jij wat voor jezelf doen. tis namelijk best goed om elkaar nog wat te vertellen te hebben als je zoveel jaar getrouwd bent. Mannen houden van semi-zelfstandige moeders. Maar wordt nou eerst maar 21.
            [afbeelding] => 11391
            [afbeelding_id] => 11391
            [afbeelding_name] => senioren.jpg
            [afbeelding_date] => 2006-01-16 21:28:47
            [afbeelding_info] => 
            [afbeelding_filename] => site25_20060116212847_senioren.jpg
            [afbeelding_site] => 78
            [afbeelding_deleted] => 0
            [afbeelding_maker] => 
            [afbeelding_formanswer] => 242689
            [afbeelding_width] => 1488
            [afbeelding_height] => 1500
            [afbeelding_size] => 209119
            [afbeelding_type] => jpg
            [afbeelding_isimage] => 1
            [afbeelding_isextranet] => 0
            [afbeelding_user] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2006-01-16 21:28:47
            [react_date_changed] => 2006-01-16 21:28:47
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100141
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => HG6UJ25ZQEGEQ5
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 113673
            [editable] => 1
        )

    [113668] => Array
        (
            [naam] => charlie
            [link] => 
            [reactie] => Maar lieverd, 
je angsten behelzen vraagstukken die nog helemaal niet aan de orde zijn.
Immers, je weet niet wat er morgen gaat gebeuren, en elke dag is er een, waar onzekerheden je parten zullen spelen.
Laat je niet leiden door onzekerheden en emoties.

Waarschijnlijk ben je bang voor de verantwoordelijkheden die horen bij het bestaan van een "volwassene".
Nou ik kan je hierbij zeggen dat je ten allen tijde zelf kunt bedenken 
wanneer je dat gaat worden of toepassen.
Geniet gewoon, wees hier en NU, en wees niet bang voor later.

Trouwens, ik vind je een fantastische meid met pit en karakter, en als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik me allerminst ongerust maken over dingen als moederschap enzo.
Leef gewoon het leven.
Zie het als een uitdaging.
Ga het aan, en ga ervoor!
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder....

 

...en natuurlijk gewoon lekker genieten van het leven.
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2006-01-17 11:59:10
            [react_date_changed] => 2006-01-17 11:59:10
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100141
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => WHM82AEV5ARQRVL
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 113668
            [editable] => 1
        )

    [113667] => Array
        (
            [naam] => charlie
            [link] => 
            [reactie] => Je kan trouwens beter op deze site kijken, dan naar dat stomme tv-programma vol crisiskinderen.

http://www.nobodyhere.com/

            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2006-01-17 12:07:53
            [react_date_changed] => 2006-01-17 12:07:53
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100141
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => 2CW9UJVB7GDA36
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 113667
            [editable] => 1
        )

)
photo

suus | 16 januari 2006

Geloof me, het leven wordt eigenlijk veel leuker naarmate je ouder wordt, zeker als je nog onder de dertig bent. Tegenwoordig is het trouwens ook een optie om een vader te nemen(ha!) die af en toe thuis is. kun jij wat voor jezelf doen. tis namelijk best goed om elkaar nog wat te vertellen te hebben als je zoveel jaar getrouwd bent. Mannen houden van semi-zelfstandige moeders. Maar wordt nou eerst maar 21.

charlie | 17 januari 2006

Maar lieverd,
je angsten behelzen vraagstukken die nog helemaal niet aan de orde zijn.
Immers, je weet niet wat er morgen gaat gebeuren, en elke dag is er een, waar onzekerheden je parten zullen spelen.
Laat je niet leiden door onzekerheden en emoties.

Waarschijnlijk ben je bang voor de verantwoordelijkheden die horen bij het bestaan van een "volwassene".
Nou ik kan je hierbij zeggen dat je ten allen tijde zelf kunt bedenken
wanneer je dat gaat worden of toepassen.
Geniet gewoon, wees hier en NU, en wees niet bang voor later.

Trouwens, ik vind je een fantastische meid met pit en karakter, en als ik in jouw schoenen zou staan, zou ik me allerminst ongerust maken over dingen als moederschap enzo.
Leef gewoon het leven.
Zie het als een uitdaging.
Ga het aan, en ga ervoor!
Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder....



...en natuurlijk gewoon lekker genieten van het leven.

charlie | 17 januari 2006

Je kan trouwens beter op deze site kijken, dan naar dat stomme tv-programma vol crisiskinderen.

http://www.nobodyhere.com/


*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"