Het was bar koud op de fiets, toen we gisteravond naar Lantaren-Venster gingen. Sinds de academie ben ik beviend met Eric (Vloeimans). We zien elkaar te weinig, maar genoeg om intens plezier te beleven aan elkaars aanwezigheid. Vanavond is dat wel erg eenrichtingsverkeer, maar ja hij staat dan ook op het podium.
Met zijn twee collegamuziekanten, Anton Goudsmit (gitaar) en Harmen Fraanje (piano) presenteert hij zijn nieuwe (inmiddels tiende) CD, uitgebracht door Challenge: Fugimundi.
Vanaf de eerste toon is het smullen. Ik hoor vanalles (Simeon Ten Holt, David Sylvian, Astor Piazzola, Gavin Friday.....) luister gespannen en word verrast door onwaarschijnlijke wendingen en plots weer samenvallende loopjes. Het zweeft, golft, is warm en ook zo rustig gebleven en open. De accoorden raken diep, de melodiën zijn absoluut meeslepend. De virtuositeit van de drie heren speelt eigenlijk geen enkele rol, hun ingehoudenheid, de stiltes zijn vele malen effectiever. En ze weten het, spelen ermee en hebben erg veel plezier aan elkaars spel. En mooi dat het is !!! Ik ben geen muziekcriticus en helemaal geen jazzkenner, maar dit is zo prachtig en op zichzelf staand.
"Al tien cd's heeft Eric gemaakt en hij is een waardig ambassadeur van de stad Rotterdam. In zijn kielzog komt nu zelfs het North Sea Jazzfestival naar Rotterdam, ik heb het nog proberen tegen te houden, maar het is me niet gelukt".... zijn de woorden van Ivo Opstelten bij de overhandiging van de eerste cd.
Inmiddels heb ik de cd drie maal beluisterd, met steeds weer nieuwe verrassingen en uiteraard een kleine anticlimax: zo'n tweeeneenhalf uur durend lifeconcert is vele malen indringender dan een cd.

groet ivo

Array
(
)