j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Ieder jaar weet ik dat ik in ieder geval 2 data vrij moet houden voor mijn familie. Dat is voor het suikerfeest en voor het slachtfeest (offerfeest). Dit jaar was het er echter bij ingeschoten. Ik wil niet zeggen door de drukte, maar meer omdat ik er niet aan heb gedacht. Vorige week was ik de hele week vrij van mijn werk en eerlijk gezegd drong het afgelopen weekend tot me door dat ik voor vandaag vrij had moeten nemen. Nadat mijn vader en moeder, broertje en zussen, neven en nichten gevraagd hadden of ook ik weer bij de familielunch aanwezig zou zijn. Mijn antwoord was keihard ‘nee.’
Deze morgen ging ik dan ook naar mijn werk. Ik groette mijn collega’s, maakte een praatje en startte mijn computer. Ik checkte mijn e-mailbox, daar vond ik een lief berichtje van een vriend met de beste wensen voor het slachtfeest. Dat was het moment dat het knagen in mijn onderbuik begon. Ik zag de teleurstelling van mijn ouders al voor me. ‘Iedereen is er, behalve die ene dochter die haar werk belangrijker vindt dan dit religieuze feest.’ Ik probeerde het knagende gevoel van me af te zetten en daarom besloot ik een kopje koffie te gaan halen bij de automaat, die op de gang staat. Ik trof er een van mijn collega’s. We raakten aan de praat en hij vroeg me hoe het ging. Ik kon het niet laten te vermelden dat ik het jammer vond dat ik geen vrij had genomen op deze feestdag, dat het nou eenmaal zo was en dat ik gewoon lekker aan de slag zou gaan. Blijkbaar zeiden mijn ogen: ‘ik vind het eigenlijk balen, maar ik durfde geen vrij te vragen, omdat ik de laatste tijd toch al zo veel vrij heb gehad en ik... Ik had mijn vrije dagen gewoon beter moeten plannen.’ Hij zei: ‘ik ga zorgen dat jij vrij krijgt.’ ‘Nee, dat hoeft echt niet.’ Riep ik hem nog na, maar hij riep ‘jawel,’ en verdween de andere kant op.
Een uurtje later hadden we even een afdelingsbreak, omdat mijn kamergenoot jarig was geweest en we getrakteerd werden op zelfgemaakte cake. Opeens hoorde ik mijn collega zeggen tegen de coõrdinator, dat het slachtfeest was en dat ik vrij hoorde te zijn om feest te vieren. ‘Nee, dat hoeft echt niet,’ bemoeide ik me in het gesprek. Ik schaamde me en begon heel rood aan te lopen. Alsof dat niet erg genoeg was kwamen er ook nog eens zweetdruppeltjes te voorschijn. De coõrdinator zei: ‘als het goede vrijdag is krijgen wij toch ook vrij? Oh nee, dat geldt niet meer. Slecht voorbeeld.’ Ik liep onopvallend naar buiten om even af te koelen. Toen ik terugkwam in de benauwde kamer zag ik de coõrdinator bij mijn bureauhoofd staan. Weer hoorde ik dat het over mij ging. Ik schaamde me en draaide me om. Even later, klopte de coõrdinator me op mijn rug en zei: ‘Je gaat lekker naar huis.’ Nu moest ik wel naar mijn bureauhoofd toe. Ik excuseerde me voor de indirecte boodschap, maar ook zij zei: ‘als het jullie feestdag is dan hoor je het toch te vieren? Als je nog even dit en dat doet dan kun je gaan.’ Ik was zo verrast over het medeleven van mijn collega’s. Er restte mij niets anders dan mijn kamergenoten te melden dat ik er vandoor ging. Niemand verwachtte mij bij de familielunch. Ze waren dan ook verbaasd met te zien. Blij vertelde ik dat ik wel was gaan werken, maar dat ik naar huis was gestuurd om feest te vieren. Alle credits voor de mensen die het mogelijk hebben gemaakt natuurlijk. Mijn familieleden waren onder de indruk van mijn attente collega’s, maar ik natuurlijk ook.
Soms dan zorgen anderen voor je en soms moet je het alleen doen, maar van bovenaf wordt er altijd meegekeken of alles verloopt zoals het zou moeten.
Femke | 11 januari 2006He guldane, wens je elkaar ook iets voor het slachtfeest, iets vergelijkbaars zoals prettige kerst, prettig slachtfeest? |
nina | 11 januari 2006prettige slachpartij ofzo wordt het dan eerder denk ik |
max | 11 januari 2006max3434@hotmail.comhoi Guldane, |
Guldane | 11 januari 2006Hoi Max, |
Linda | 15 januari 2006Beetje kort door de bocht misschien, maar ik heb dat verhaal dat Abraham zijn zoon moet offeren altijd een walgelijk verhaal gevonden en dat vind ik nog steeds!!! 1. Waarom vraag je dat van iemand? Ookal is het een test... tis te ziek om te vragen 2. Wie doet er nou zoiets?? Tegenwoordig worden zulke godsdienst waanzinnige opgesloten, ik de Bijbel laten ze het over komen als iets goeds! Sorry dat het onder jouw stukje moet Guldane, maar ik moest het even kwijt! |
Linda | 15 januari 2006Wel echt super dat je zulke aardige en meelevende collega's hebt!! Feestdagen met familie zijn belangrijk, van welke religie dan ook. En dat hebben ze goed ingeschat! :) |