j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Paniek paniek! Ik zit te leren, economie dit keer. Een vak uit een tweede jaar, maar wat ik nog nooit gemaakt heb. En nu moet het er maar eens van komen. Met een stapel sheets en 3 pakketjes papier aan samenvattingen zit ik op mn bed. Hoe moet ik dit in hemelsnaam onder de knie krijgen in een avond en een ochtend??
Dit keer was ik voor mijn doen op tijd begonnen met leren. Uiteraard niet volgens mijn planning, maar ook niet heel slecht. Zo voor mijn tentamens plan ik altijd minstens een week in om alleen maar te leren. En het lukt me, om mijn afspraken vooral 's avonds te maken en op tijd op te staan 's ochtends, maar op het moment dat ik eigenlijk de boeken tevoorschijn moet toveren, doe ik het niet. Ik vertoon SOG, Studie Ontwijkend Gedrag. Als Ryan dat wel eens tegen me zei werd ik woest, maar na wat zelfreflectie moet ik hem toch echt gelijk geven. Want opeens moet er een column geschreven worden, doe ik de afwas, maak ik de WC schoon. En natuurlijk kan ik mijn favoriete programma niet voor een keertje missen. Ik doe boodschappen, ruim mijn kast opnieuw in... Maar leren? Ik weet niet wat het is. Ik wil wel, maar het lukt me gewoon niet. Misschien komt het wel omdat zodra ik achter de computer kruip en mijn bestanden open, of wanneer ik mijn map met sheets en aantekeningen uit de kast haal, ik al snel ik totale paniek verkeer. Het is zo veel! En het is zo moeilijk! Het zweet breekt me uit, ik krijg een brok in mijn keel. Waar ben ik aan begonnen? Waarom moest ik zo nodig naar de universiteit?
'Waarom? Waarom moest ik zo nodig naar de universiteit?'
Voordat ik ging studeren aan de EUR ging alles goed. Ik was nooit echt een studiebol, maar met een beetje geluk wist ik het toch met goede cijfers te halen tot VWO 5. Toen begon ik met spijbelen en had ik wat problemen thuis, waardoor ik helemaal niks meer deed en bleef zitten. Ik besloot het jaar niet over te doen, maar naar Havo 5 te gaan. Dan kon ik meteen mn diploma halen en dan was ik daar ook weer vanaf! Havo 5 haalde ik op mn sloffen en met 4 zevens en 2 zessen studeerde ik af. Ik ging Communicatie doen, maar dat beviel niet, dus besloot ik in de kerstvakantie om te stoppen. Ik werkte een half jaartje in de horeca en besloot toen Maatschappelijk Werk en Dienstverlening te gaan doen. Ik zat er helemaal op mijn plek! Ik zat in een klas met heel veel meiden, waaronder mn hartsvriendinnetje Mickey en dat was erg gezellig. Daarnaast haalde ik prachtige cijfers. Natuurlijk begon ik nog steeds altijd veel te laat met leren en moest ik regelmatig een nachtje doorhalen om een werkstuk toch af te krijgen. Maar als het vervolgens weer beloond werd met een 8, was het weer de moeite waard. Ik haalde mijn propedeuse zonder er een herkansing voor te maken. En omdat het me zo makkelijk afging besloot ik heel impulsief ergens eind juli om me in te schrijven op de universiteit. Hmm.. doe maar Sociologie! Universiteit vind ik een mooi woord, het klinkt stoer om te zeggen dat je er studeert. Er was eens zo'n reclame waarin je een meisje netjes bij haar schoonouders zag zitten en die vroegen ''What did you do at university?' Vervolgens zag je flashbacks van het meisje. Feestend met haar vriendinnen, gek doen met jongens, tatoeages laten zetten... Dat wilde ik ook! Dus eind augustus 2003 verscheen ik, uiteraard te laat, op de Eureka-week. Ik was onder de indruk van de hele campus, de vele gebouwen, de grasveldjes ertussen, de onwijze collegezalen... Op het eerste gezicht lag niemand van de groep me echt, maar nog geen maand na aanvang van het eerste college had ik al een ware vriendengroep! Eva, Thomas, Nick, Paul, Angela en ik. We deden heel veel samen. Na school naar de koffieshop (en echt, alleen voor de gezelligheid en ik dronk daar echt alleen maar thee!), we hielden 'pyjama-party's', we gingen met zn allen stappen. Ik riskeerde mijn relatie met Ryan door met Nick te zoenen, ik was zelfs een beetje verliefd op hem. Ja, het was heel gezellig! Ik haalde alleen geen tentamen...
In het eerste blok begon het al. Ryan en ik gingen samenwonen en de week nadat we de sleutels hadden gekregen, moest ik leren. In plaats van dat was ik natuurlijk vooral veel bezig in ons huis. Als donderklap bij heldere hemel overleed toen ook nog eens mijn opa, geheel onverwachts, met als gevolg dat ik totaal van de wereld was. En geen tentamen maakte. Maar in het 2e blok ging ik het allemaal inhalen! Ik zou mezelf niet zijn als ik niet weer eens veel te laat was begonnen met leren. Maar ik kende de stof toch wel redelijk uit de colleges enzo, het zou wel goed komen! Dacht ik. Toen ik bij mijn eerste tentamen in die periode zat begon het geouwehoer... Ik keek op mijn blaadje en herkende niks. Het zweet brak me uit, ik kreeg het benauwd. Vlekken voor mijn ogen. Zodra het mocht ben ik weggevlucht! Totale paniek! Ik had een 3...
'Het zweet brak me uit, ik kreeg het benauwd. Vlekken voor mijn ogen'
Nu 2 jaar later is er nog niet veel veranderd... Inmiddels heb ik het eerste jaar op een vak na afgesloten, maar moet ik nog erg veel herkansen van het 2e jaar... En nu met de sheets voor mijn neus, met erg veel tabellen en economische begrippen erop, breekt het zweet me weer uit. Ik kan het niet, ik kan het gewoon niet! Het is te veel en het is te moeilijk! Ik zei toch al, ik ben geen studiebol... Ik heb veel hobbies, veel sociale contacten en ik heb gewoon geen tijd om eeuwig met mijn neus in de boeken te zitten! Wat doe ik op die universiteit? Ik had gewoon HBO moeten blijven doen! Maatschappelijk werkster moeten worden! Dan was ik dit jaar afgestudeerd! Weet je wat, misschien doe ik het gewoon alsnog... Ga ik dit jaar halen wat ik halen kan en stop ik aan het einde van dit jaar. Ga ik MWD afmaken... Daar ben ik teminste goed in! En misschien maak ik dit later nog wel een keer af...
Na jaren van frustratie is het me gelukt te accepteren dat ik gewoon geen maat 36 heb. En ben ik er van overtuigd dat maat 38 me gewoon veel mooier staat dan maat 34 me zou doen..! Maar accepteren dat ik gewoon geen universiteit-meisje ben vind ik moeilijk... Ik wil gewoon het hoogste van het hoogste en daar niet al te hard voor blokken en ik baal ervan dat dat niet lukt! Ik zie het als falen en ik haat het om te falen. Maar ja, de feiten zijn zoals ze zijn.
Dus ik ren met een oververhit hoofd naar beneden om tegen mn vader te schreeuwen dat ik stop met mijn studie, dat ik het niet haal, dat ik het niet kan! HET IS GEWOON NIKS VOOR MIJ! Ik loop hysterisch nog wat heen en weer van de computer naar de keuken naar mn kamer. En daar ga ik rustig zitten. Ik slik mijn tranen weg. Ik stop de sheets en aantekeningen economie terug in mn map. Deze herkans ik wel een keer. Of niet. Eerst rustig worden. Accepteren dat ik soms gewoon een stapje terug moet doen. Ik ga mijn best gaan doen op de tentamens voor de rest van de week. En dan zie ik aan het einde van het jaar wel hoe het staat met mijn studiepunten. Dan kan ik altijd nog iets anders gaan doen.
Ik ben in ieder geval mooi... dan hoef ik toch niet persé ook nog slim te zijn? ;)
Linda Korner
peter | 10 januari 2006spaces.msn.com/members/cellebroerAfgelopen zaterdag stond er een mooie column van Aleid Truijens in de Volkskrant over mooie slimme meisjes, die zorgen dat ze hun opleiding wel afmaken en helemaal voor zichzelf kunnen zorgen. Een "vaste" man hebben ze niet meer nodig. Misschien vind je daar een beetje motivatie in om de sheets en aantekeningen toch maar weer op te pakken. |
Linda | 10 januari 2006Achja.. ik denk dat ik me met een HBO-studie net zo onafhankelijk kan maken als met een universitaire studie. Alleen denk ik dat als ik iets doe wat ik leuk vind, ik meer gemotiveerd ben en er sowieso meer plezier in heb! |
Guldane | 10 januari 2006Dat je mooi bent is meegenomen. Studeren doe je voor jezelf. Jij hebt volgens mij gewoon last van tentamenstress, heel herkenbaar en de normaalste zaak van de wereld. Je haalt het echt wel. Misschien doe je er een jaartje langer over, nou en? Lekker doorgaan en niet opgeven. |
Linda | 10 januari 2006Die opmerking 'Ik ben in ieder geval mooi... dan hoef ik toch niet persé ook nog slim te zijn?' was sarcastisch bedoeld, hoor! :D Maar het probleem is denk ik dat het nooit mee valt.. En belangrijkste leerstof? Ze vragen vanalles en altijd net wat ik niet geleerd heb. So.. I give up! Nog een jaartje blokken en dan ga ik iets leukers doen! |
HenniePennie | 11 januari 2006In groep 8 zeiden ze het al...zeer slim, maar geen studiebol!Doe wat je gelukkig maakt, maar dat hoeft niet altijd de makkelijkste weg te zijn.Laat het iets zijn waar je in je werkende leven, (wat dat zijn de meeste jaren)plezier in hebt om te doen. Dan wordt je nog mooier Lindalu, want schoonheid komt van binnenuit! Je leert tenslotte nu, om later een leuk leven te hebben. Zowel in je studie als in je levenslessen! Sterkte en wijsheid toegewenst. |
W. | 11 januari 2006Eindelijk weer een leuke column ;) |
Vicky | 12 januari 2006Linda, ik ben ook ooit met sociologie gestopt, omdat ik er achter kwam dat ik geen energie in een negatieve keuze moest stoppen. Nooit spijt van gehad, een grillig leven kan heel fascinerend zijn. Als ik jou was zou ik lekker mn intuïtie blijven volgen. |
Linda | 12 januari 2006Dank je, Vicky. Ik denk ook dat het het belangrijkste is dat je idd je intuitie volgt en dat ga ik vanaf nu ook zeker proberen! |