Suver Nuver is al 18 jaar bezig met theater. Voor de voorstelling Extase, religion no problem! hadden ze drie moslim ALLOCHTONEN uitgenodigd.
Op het podium staat een tafel met zuid mediterrane producten staat dwars op de tribune. De poten zijn aan een kant afgezaagd zodat het publiek goed de dadels, mandarijnen en granaatappels kan zien. De achterwand is opgebouwd uit een raamwerk van houten vierkantjes met daarin weer vierkantjes die op de punt staan. Volgens mij moet het een beetje Arabisch aandoen maar dan met een Hollandse slag. De Kale Suver Nuver speler begint te vertellen dat hij met zijn tong zit vastgevroren aan de brug van een of ander Fries kudtdorp. En dat hij, terwijl hij daar zo vast zat, dacht het Arabische mysterie te willen doorgronden maar niet verder kwam dan het vastgrijpen van een draadje van het vliegende tapijt. Dat draadje laten hij niet meer los waardoor het tapijt uiteenrafelt en de Arabieren eraf dreigen te vallen. De fundies zitten voorop het tapijt en breien er als een dolle een stuk aan maar dat is niet goed voor de aërodynamische kwaliteiten van het tapijt. Aan de achterkant van het tapijt vallen er mensen af. Drie van hen zitten ook in de voorstelling: twee Marokkanen en een Egyptenaar. Suver Nuver ontkomt niet helemaal aan de verdenking mee te surfen op de islam-hype. En ondanks dat ze de Kale laten zeggen dat ze zich daarvan bewust zijn en dat wij onze meninkjes daarover diep in onze reet kunnen steken, gaan ze niet helemaal vrijuit.
Volgens de aankondiging in het L/V krantje is deze voorstelling de zoveelste poging van Suver Nuver om af te rekenen met hun calvinistische wortels. Inderdaad wordt het gerefomeerdendom van Dette Glashouwer uitgebeend en vergeleken met de verhalen van meespelende Moslims (fijn overigens dat Glashouwer deze keer niet uit de kleren gaat). Het stuk kent geen verhaal met kop en staart, maar dat hindert niet. Het is een theatraal verslag van de ontmoeting tussen de drie gastspelers en Suver Nuver: Friezen en Noord Afrikanen. Ik stel me voor dat ze uitgebreide kennismakingsgesprekken hebben gehad en de opmerkelijkste, schokkendste, grappigste dingen daaruit theatraal hebben vertaald. Maar het is ook niet meer dan dat. Goed vormgegeven, dat wel, maar het overstijgt nauwelijks de clichés van het integratiedebat. Ja vrouwenbesnijdenis is niet goed, uithuwelijken heeft zijn voor- en nadelen, hardcore gereformeerden zijn ook heftig en Marokkanen hebben ook gevoelens. Duh. Toch slagen ze er in met oprechte nieuwsgierigheid grappige scènes te maken, bijvoorbeeld als de één wil weten hoe een besneden penis eruit ziet. Broek uit! Broek uit! Maar de nieuwsgierigheid gaat te ver als hij aan de Marokkaanse of zij ook is besneden. Die vraag is om meerdere redenen misplaatst (maar je wil het wel weten).
Ik vrees dat we drie gastspelers niet meer terugzien in de volgende Suver Nuver voorstelling. Ze gaan de WW in. Dat is jammer want na deze kennismaking ben ik nieuwsgierig of er meer muziek in de samenwerking zit. Kunnen ze ook, met z’n zessen, een voorstelling maken die theatrale meerwaarde heeft, iets dat het vormingstheater overstijgt en het integratie- / moslimdebat voorbij gaat? Ik vind dat ze dat wel aan zichzelf, de gastspelers en het publiek verplicht zijn.
Gezien: vrijdag 6 januari 2006 in Lantaren/Venster
