Achter de nietszeggende organisatie van het sombere affiche bleek een heel internationaal netwerk schuil te gaan. Zo werd al gelijk geregeld dat ze zogenaamd een sabbatjaar opnam en op wereldreis ging. Zusterorganisaties over de hele wereld zouden in haar naam geruststellende ansichtkaartjes sturen naar familie, kennissen en collegaatjes. Zo kon ze zich in alle rust en stilte wijden aan haar zwangerschap. Haar handschrift werd voor dit doeleind al door hun geavanceerde computer gegenereerd en het zou niet lang duren of ook haar stem zou vanaf de meest exotische vakantieoorden haar kennissenkring de ogen uit kunnen steken met telefoontjes over mooi weer, vakantieliefdes, discoroddels, survivletochten, enzovoorts..

      Verblufd hoorde ze dit allemaal aan. Waarom niet? Ze was die praatjes van vroegere linkse vriendjes die nu stevig geld aan het verdienen waren met genenmanipulatie of gewoonweg platte handel wel zat. Waarom niet eens die hufters terugpakken!  Maar natuurlijk voelde ze ook wel nattigheid. Wat was de prijs die ze moest betalen?? Ook daar moest ze zich geen zorgen maken. Het enige waar de organisatie zich druk over maakte was een voorspoedige bevalling van haar kind, dat daarna aangeboden zou worden aan ideale pleegouders. Zij kon zelf in het computerarchief een keuze maken uit een schare van uitgelezen pleegouders. Het was zelf mogelijk om life te chatten met deze kindvriendelijke supermensen. Uiteraard waren deze halfgoden boven elke twijfel verheven, maar niets werd haar in de weg gelegd om zichzelf daarvan te vergewissen.