Het wordt misschien een geheel, maar toch merken we dat als we de mensen vragen waar zij wonen dat ze of Bospolder of Tussendijken zeggen. Misschien voelen ze zich wel verbonden met de ene wijk, maar niet met de andere. Zo hebben we ons laten vertellen dat Tussendijken vroeger (jaren ’60) echt wonen op stand was en dat de wijk goed werd verzorgd. Aan de andere kant in Bospolder woonden de arbeidersklasse. En de authentieke bewoners merken het verschil nog steeds een beetje, maar voor de jongere bewoners lijkt dit nauwelijks herkenbaar. Het is geweldig om te zien dat mensen zich thuis voelen in hun eigen wijk. De jongeren willen er het liefst blijven wonen, ook als ze wat ouder zijn, hopen ze hier hun gezinsleven voort te zetten. Het is natuurlijk maar een klein gedeelte van de bewoners die we ondervroegen, maar als 9 van de 10 jongeren zeggen er te willen blijven, omdat het er zo gezellig is en dat iedereen elkaar kent, dan moeten we er wel aan geloven. Na wat tips te hebben gekregen over de viswinkel en de cafetaria’s gaan we daar dan ook de proef op de som nemen en testen we kibbeling bij de viswinkel om vervolgens frites te gaan eten bij de Automatique. Het komt haast Engels over, maar het verschil is dat het niet in één winkel te krijgen is en dat we het niet in krantenpapier gewikkeld krijgen aangeboden. Plotseling worden we op de Schiedamseweg verrast door een hagelbui. Helaas is er weinig plek om te schuilen, maar dan lijkt het metrostation toch een goed onderkomen en kruipen we onder de grond, om het centrum van Rotterdam weer op te gaan zoeken. Een heerlijk middagje Bospolder-Tussendijken...

Met de groeten van Guldane en Karim