Een goede vriendin van mij is het slachtoffer van mobbing. Als je als kind gepest wordt heb je geen keuze, want je kent je mogelijkheden nog niet en bovendien is de schaamte zo groot dat het voor kinderen ontzettend moeilijk is om te vertellen dat ze gepest worden. Bovendien willen ouders niet graag horen dat hun kindje gepest wordt. Juffen en meesters lijken ook vaak hun ogen te sluiten voor zulke situaties. Gelukkig wordt hier steeds meer aandacht aan besteed, want het kan blijvende schade berokkenen voor de rest van je leven. Als ik op internet kijk zie ik dat er zelfs een hele www.pestenpagina.nl site aan gewijd is. En dat blijkt helaas nodig.

Stel je eens voor dat je gepest wordt op het werk. Wat als de hele afdeling zich samenspant om je er uit te werken? Is het dan je eigen schuld? ‘Verdien je het dan? Nee, nooit! Pesten bij volwassenen is net zo vervelend als bij kleine kinderen en je mag nooit de schuld op je nemen, want niemand heeft het recht je leven te verzieken.

Je kunt het niet tegengaan, of toch wel? Het zou wel kunnen dat je het aankaart bij je afdelingshoofd. Het zou een bedrijfsprobleem moeten worden, want de werkgever dient zulke problemen op te lossen. ‘Ik zie het niet en als ik het niet zie dan bestaat het niet’, hoor ik een afdelingshoofd denken, maar hij spreekt het niet uit, terwijl hij achter zijn bureautje zit met gesloten deuren. ‘Bullshit,’ hoor ik mezelf schreeuwen. Al ben je nog zo anders dan de rest van de afdeling, je hebt het recht om te eisen dat je niet gepest wordt. Hoe onprofessioneel en zielig is het dat je iemand het licht in de ogen niet gunt. Dat je net zo lang doorgaat tot iemand er daadwerkelijk aan onder doorgaat en dat iemand nadenkt over het nemen van ontslag, omdat het slachtoffer geen uitweg meer ziet. En het nemen van ontslag is niet eens zo erg, want de schade kan nog veel erger worden. Maar daar staat niemand bij stil. Wat als een leidinggevende doodleuk tegen je zegt: ‘Je moet er bovenstaan’. Hoe kun je er nou bovenstaan als je er middenin zit?

Nog steeds zijn er te weinig mensen die het emphatische vermogen bezitten om te beseffen dat het verschrikkelijke gevolgen heeft. Ook zijn de slachtoffers vaak net als kinderen te bang (gene) om eerlijk te vertellen dat ze gepest worden. Dan denk ik: al ben je nog zo’n bitch of wereldvreemd. Je mag het gewoon niet pikken dat je gepest wordt. Als ik gepest zou worden..., dan zou ik er niet bovenstaan. Ik zou eens op zoek gaan naar mijn rechten als mens, want mijn plichten als werknemer ken ik maar al te goed. Ik zou eens uitzoeken tot de bodem wat ik er aan kon doen om iedereen ervan bewust te maken dat het niet menselijk is. Mensen die samenspannen tegen één persoon zijn gewoon laf, zielig en hebben gewoon geen eigen leven. Ze zijn ontevreden over zichzelf en proberen dat te verbergen door de aandacht op een ander te vestigen. Vroeger bij mij op school waren het vaak de kinderen, die thuis te weinig aandacht kregen en dat op school compenseerden door andere kinderen te pesten. Dat is kinderachtig, maar dat woord hoort nou eenmaal bij kinderen.

Naarmate mensen ouder worden, worden ze niet per definitie wijzer. Sommigen verlangen naar de aandacht die ze ooit hebben moeten missen om de een of andere reden of  aandacht die ze thuis niet krijgen, omdat ze verwaarloosd worden of zichzelf waardeloos voelen. Dan verschijnt die (latente) behoefte om macht uit te oefenen. Ze zoeken een slachtoffer en komen ze tot het pesten van mensen. En dat is laag. Mijn vriendinnetje van vroeger zei altijd als zij gepest werd: ‘wacht maar je komt nog wel eens de verkeerde tegen.’ En meestal was ik dan de verkeerde. Menigmaal heb ik voor haar moeten vechten, maar nu ben ik ouder en wel wijzer en wil ik vechten voor iedereen die in zulke situaties terecht komt. Maar dan niet met mijn blote handen, maar met de middelen die ik heb. En dat draag ik op aan mijn allerliefste vriendinnetje die mij heeft geleerd dat het goede altijd overwint. Hoe lang het kwaad ook aan de macht is.