"Onverklaarbaar Bewoond",
direct politiek misbruikt.
Marianne van den Anker vliegt uit de bocht !
Op de Strevelsweg gebeuren wonderlijke dingen. Studenten van In Holland conformeren zich aan een leefomgeving waar hun ouders hen liever niet zien vertoeven. Studenten horen een kamer in Kralingen te hebben bij een "betrouwbare " hospita, geen afbraakpand op Zuid, naast een tattootent, een reptielenhandelaar en menig loslopend junk of ex-Keilewegdame.
Echter deze studenten (hoofdzakelijk dames, wat alweer veelzeggend is !) hebben van hun vak hun passie gemaakt, ze willen echt iets betekenen in en voor deze Rotterdamse samenleving. Daarvoor hebben ze de Strevelsweg als doelgebied uitgekozen. Dat is bijna het moeilijkste type regio dat je kunt kiezen, omdat het een niet homogene, liniaire doorgangsweg is en niet een buurt.
Alle denkbare grote stadsproblemen zijn er aanwezig en daarover spreken we bij de 3e aflevering van "De Dag van de Dialoog". Als genodigde (deskundig kunstenaar ?) zit ik aan de debattafel met Rob Baris, culinair ondernemer, inmiddels met een zaak aan het Afrikaanderplein, Marianne van den Anker, Wethouder Veilig, gezond enzo, en nog meer interessante mensen.
Waarom zijn we bij elkaar geroepen ? Om te spreken met elkaar over welke creatieve impulsen bij kunnen dragen aan de ontwikkeling van deze achterstandsstraat. Het is waardevol om dit te doen en zinvol. Twee dingen drijven boven: de basale problemen als woningverbetering, werkeloosheid, junks en joyriding zullen tegelijk moeten worden getackeld met het ontwikkelen van nieuwe impulsen, anders wordt het niets.
Er komen voorbeelden ter sprake, "het jonge Noorden op Zuid" is er één van en zo ook het project van Vestia in de Peperclip. Wijken worden vergeleken en potenties benoemd. Totdat mevrouw van den Anker het nodig vindt al deze belangrijke inspanningen af te doen met "niet ter zake doend geneuzel". "Met receptjes uitwisselen en multi-culti kookmiddagen organiseren bereik je niets. De welzijnssector verdient daar alleen maar aan subdidies gruwelijk veel geld aan. Nee, ik heb een meeting gehad met een indiaan / goeroe, die ons gebruik liet maken van zijn "speekersstick", (lees niet penis, ze is namelijk ook een campagne begonnen over de vrouwelijke kracht in de samenleving, Rotterdam moet veel vouwelijker zijn, anti-fallies!) waardoor we van elkaar onze echte "pijnverhalen" te horen kregen en "echt geïnteresseerd" werden in elkaars werelden. Bel mij maar en ik regel dat voor jullie, hier, gepeupel".
Een ijzige stilte volgt.
Wonderlijk, ze beseft als enige niet dat ze hier is uitgenodigd door een stel zeer bevlogen dames, die juist dat ontwikkelen wat zij afdoet met triviaal geneuzel. Bernadette, één van hen spreekt haar daar dan ook direct op aan en pas dan voelt ze zich wat ongemakkelijk. "Bel me maar, dan regel ik zo'n sessie voor jullie en je zult eens zien...." herhaalt ze nog maar eens.......
Het is maar goed dat mevrouw van den Anker snel vertrekt, zowel hier als uit haar funktie. Ze hoort het liefst zichzelf, is zich geen moment bewust in welk gezelschap ze zich bevindt en beledigt zonder dat ze het in de gaten heeft ook nog eens haar gastvrouwen en hun gasten.
De bewoonster van de Strevelsweg was de enige met een waar verhaal, waar wij met onze visies voorlopig weinig aan kunnen veranderen, helaas. Als we goed naar haar luisteren vinden we een deel van de oplossing, mits mensen als mevrouw van den Anker er met hun poten vanaf blijven.
groet ivo
