Met een rode neus (passend bij dat rendier van de kerstman) zit ik op de bank.
Een kop "opkikker" en een boek op me schoot, me neus ophalend sla ik het nieuwe deel (Nederlandse versie, de engelse versie had ik tijd terug al uit) van Harry Potter open.
Ik begin te lezen, en naar mate de hoofdstukken zich verveelvoudigen zakken mijn ogen langzaam dicht....

Ik beland in een nieuwe wereld, ik heb allang door dat ik droom als ik het boek in mijn handen mis (een echte fan kan niet zonder).
Ik sta op van een bed, wat voorheen nog een bank was.
Mijn voeten zijn zwaar, zo zwaar als beton en mijn ogen zijn half dicht, hoeveel moeite ik ook doe ze geheel te openen het wil niet lukken.
Op hoop van zegen dan maar, ik strompel met halfdichte ogen richting koelkast voor wat drinken.
Op het moment dat ik de koelkast open doe word ik de koude wereld van ijs en sneeuw in getrokken.
"great" denk ik bij mezelf "ik heb een koortsdroom".
Ik krijg het ijskoud, terwijl ik tussen de reusachtige pakken yoki en melk wandel.
Ik zie achterin de koelvoorziening een deur opdoemen, als ik mij hou aan de regels van mijn droom open ik de deur, als ik dat niet doe schrik ik waarschijnlijk wakker.
Maar mijn nieuwsgierigheid wint het weer eens van mijn irritatie.
Ik wandel op de deur af en open hem met een zacht tikje...
Opeens sta ik midden in de woestijn...
"great" denk ik opnieuw "waarom is mijn fantasie nou zo voorspelbaar"
Goed ik stik nu dus van de hitte, loop rustig heen en weer.. afwachtend op de volgende deur/grote val/vliegreis etc.
Maar hij laat lang op zich wachten.
Terwijl mijn lichaam de hitte niet meer aankan begint mijn ergernis zijn toppunt te bereiken.
"schiet eens op ik moet me boek nog uitlezen" denk ik.
In de verte doemt een personage op, het is vaag ik zie alleen een sillouet.
"zou ik dan toch nog verrast worden?" bedenk ik me iets vrolijker
Als het personage dichterbij komt, blijkt het de nieuwe vlam van mijn beste vriendin te zijn.
Ik begroet hem hijgend van de hitte "hey Yari wat doe jij nou hier?"
Hij loopt langzaam op me af, hij neemt mijn hoofd in zijn handen, hij kust me.
En ik kus mee, ik voel mijn eigen handen zijn bezwete lichaam aanraken, ik voel de vlinders door mijn buik schieten, ik sluit mijn ogen en ga op in mijn eigen fantasie.

Ik schrik wakker...
Mijn huisgenootje staat te lachen naast de bank "zozo wat voor droom had jij dat je zo bezweet bent?"
Ik begin met haar mee te lachen, en besluit mijn kamer weer eens op te zoeken.
Als ik daar in mijn stoel plof gaat er een rilling over me rug.
Ik ben al 3 dagen ziek, ik heb al 3 dagen die dromen, de overstap van koud naar warm, en weer terug.
Ik wist dat na de woestijn, het ijskoude water zou volgen.
Maar in plaats daarvan stond Yari opeens voor me neus, en ik kuste hem, en daar heb ik het niet bij gelaten.
Ik bedenk me dat mijn ergernis over die woestijn en de levensgrote ijskast verminderen, mijn zorgen groeien des te meer..
Ik moet aan mezelf toegeven dat ik wel vaker gedachtes heb over Yari, over zijn handen, zijn lippen, zijn ogen..

Ik bel Eline op om mijn verhaal te doen, ze lacht en zegt dat ik me niet druk moet maken en het maar een droom is!
Als ik 's avonds mijn bed in kruip kan ik niks doen aan mijn gedachte, kon ik maar altijd een Yari-Koortsdroom hebben!!