Nou ja, op de site van Dizzy leken de Flowriders interessant genoeg om te komen luisteren. Volgens H. was de band al redelijk bekend door optredens op het Oerol-festival, het North Sea Jazz en als supportact van Lamb, Isaac Hayes en Nils Petter. Hun muziekstijl liet zich, alweer volgens H., het best omschrijven als een superfunky mix van Broken Beats, Soul en Jazz. Helemaal goed.

Maar vanavond stond ik niet links vooraan naast het podium. Ik zat aan een tafeltje rechts achter. En dat was hartstikke gezellig. Lekker kletsen met een vriendin en biertjes drinken. Later op de avond veranderde onze girlstalk in filosofische gesprekken met Lief en newly-mets, op nieuw gecomponeerde alcohvibes.

Eerst was er de man die m'n kruk inpikte maar hem meteen teruggaf, onder voorwaarde dat ik op zijn jas ging zitten. Hij hield van warme vrouwen en koude krukken, zo vertrouwde hij me toe. Hij hield kennelijk niet van de Flowriders, want na het eerste stuk ging hij er vandoor. Of het moet zijn, omdat Lief inmiddels op de man zijn jas was gaan zitten.

Nou moet ik zeggen dat de Flowriders mij ook maar matig konden bekoren. In de langzame stukken met diepe tonen nam hun flow mij mee, maar de zanger van de niet helemaal gevonden hoge tonen deed weer afbreuk aan mijn feel-good.

Gelukkig waren er al die prima mensen om mij heen. Ongevraagd kreeg ik een flinke scheut bier in mijn glas gekieperd van iemand die nog een vol glas had. "Moet je ook een slokje?" En weg was hij weer.

En dan X, die later B. bleek te heten. Natuurlijk mocht ik zijn schouder als statief voor m'n fototoestel gebruiken. Zo lang ik maar wilde. Met niet geheel vaste hand fotografeerde ik de kroonluchter boven het podium. Nog nooit had ik zo'n lamp gezien, fascinerend, wat een lamp. B. die ik eerst X. had genoemd vond 'm ook prachtig, net als Vriendin en Lief.

Op vol volume probeerden we het geluid van de Flowriders te overstemmen (piep, sorry, Flow!). We spraken met andere XXXX-en over of je met schulden langs de douane kon komen (geen idee!), over hoe je een superquiz met maatschappelijke diepgang op de buis kon krijgen zonder dat anderen met je idee aan de haal gingen (geen idee!) en hoe je met de fiets uit het centrum van Dordrecht naar Rotterdam kon gaan zonder op de snelweg terecht te komen (geen idee!).

Toen de muziek allang zweeg en het duistere muziekhol weer een gewoon café was omdat de lichten vol aan waren, bekende B. me dat hij een lekkere avond had gehad. Ooit was hij hartstikke beroemd geweest maar vanavond had hij gemerkt dat hij gereduceerd tot statief ook gelukkig kon zijn. En zo was het.

Voor de X die nu beroemd wil worden met zijn quiz, en pas later wil reduceren tot statief of zo, bij deze nog een oproepje. Reinout Oerlemans, als je dit leest: neem gerust contact met me op. Want die jongen had ECHT een gouden idee. Mail maar naar de redactie van Antenne, dan hoor je van me. Liefs, Vicky.