Het culturele online mzine van Rotterdam
antenne rotterdam

Antenne Rotterdam

jfmamjjasond
1610141923273236404549
2711152024283337414650
3812162125293438424751
4913172226303539434852
5183144

Magazine

week 47 | vrijdag 22 november 2024 00:53 uur | 2 bezoekers

Hoe moet dat, leven zonder jou?

'How am I supposed to live without youuu?' schreeuwt Michael Bolton door de kamer. Herkenbare wanhoop in zijn stem. Ik zucht diep.

Hoe moet dat, leven zonder jou? Ik heb het me zo vaak afgevraagd. Als 16-jarig meisje, na de scheiding van mijn ouders. Ik voelde me alleen en in de steek gelaten. Ik woonde bij mijn vader, had slecht contact met mijn moeder. Ik miste haar enorm. Maar ik was te trots om het toe te geven. En dus luisterde ik tot diep in de nacht muziek op mijn walkman en zong ik mee, vanuit het diepste van mijn hart: How am I supposed to live without you?!

Niet veel later hoorde ik dit liedje bij mijn vriendin Kim thuis. Er was een feestje, wat laatste mensen zaten nog in de huiskamer, toen haar vader het tijd vond voor wat rustigere muziek. Ik lag al in bed. Mijn nooit-echt-officiele-vriendje Sjors was er vandoor met een vriendin van me en ik was daar erg verdrietig om. De tranen liepen dan ook over mijn wangen terwijl de zinnen van Michael Bolton door het huis klonken.

"Ja Ryan, vertel me dat eens... denk ik hardop ... how am I supposed to live without you?"

'Tell me how am I supposed to live without you, now that I've been loving you so long?' komt er uit mijn MP3speler. Ik lig in Spanje op het bed van ons appartement. Alleen. Het is ontzettend warm en ik gedachten zie ik Ryan hier met mij liggen. Hij op zijn rug, geen deken. Ik op mijn buik, een stukje van hem af. Onze benen in elkaar verstrengeld. 'Ja Ryan, vertel me dat eens...' denk ik hardop '... how am I supposed to live without you?' Dat was afgelopen zomer en het antwoord heb ik nog steeds niet gevonden...

En nu is het weer dit liedje wat mij zo diep raakt. Waarom komen mensen in ons leven om, als we eenmaal om ze zijn gaan geven, toch weer weg te gaan? En waarom is het, ondanks dat het soms het beste lijkt, zo moeilijk om los te laten? Als mensen verliezen bij het leven hoort en het leven daarna gewoon weer door gaat, waarom is het dan soms zo moeilijk om te leven zonder die ene persoon? Om door te gaan, zonder terug te kijken, zonder dat stekende verlangen om diegene nog één keer vast te mogen houden...?

Hoe moet dat, leven zonder jou? Hoe sluit je iets af wat nooit echt afgesloten is? Hoe laat je iemand los, die je eigenlijk niet los wilt laten? Hoe stop ik de dromen waaruit ik wakker word met het gevoel dat het nog lang niet voorbij is? In een ander geval: Hoe zet ik 'wij' weer om in 'ik'? 'Onze toekomst' in 'mijn toekomst'? Hoe kan ik je laten gaan als mijn gevoel zegt dat we bij elkaar horen?

"Ik heb me gevoeld alsof ik viel en er niemand was om me te vangen"

De veiligheid, warmte en geborgenheid van een stabiel gezin verloren. Mijn grote liefde kwijt. In de steek gelaten. De grond is af en toe onder me vandaan getrokken en ik heb me gevoeld alsof ik viel en er niemand was om me te vangen. Teleurgesteld. Door mensen van wie ik hield. Mensen op wie ik vertrouwde. Maar het meest nog in mezelf. Want hoe kan het dat een relatie van 4 jaar, met een jongen van wie ik gevaarlijk veel houd, toch stuk heeft kunnen gaan? Heb ik niet goed genoeg mijn best gedaan? En hoe heb ik mijn hele wereld upside down kunnen keren voor een jongen die 3 maanden later besloot me af te schrijven en me sindsdien negeert? Ben ik dan echt zo blind geweest?

'How am I supposed to live without you? And how am I supposed to carry on? When all that I've been living for is gone?'

Het gevoel alsof je alles kwijt bent, terwijl je eigenlijk nog zoveel hebt. Hoe moet dat, leven met mezelf?

Linda Korner

 
Array
(
    [114351] => Array
        (
            [naam] => Kroontjespen
            [link] => 
            [reactie] => Opvallend dat zo’n ‘fout’ nummer zoveel los kan maken..  Het is geen makkelijke vraag die je jezelf stelt, tenminste, ik heb niet die ervaringen die jij hebt dus kan er moeilijk over oordelen. Wat me het eerst te binnen schiet is; zoek het van binnen uit. Het is een cliché maar je moet eerst van jezelf houden voordat anderen dat doen (familie daar gelaten). Zorg dat je zelf zo zelfverzekerd en onafhankelijk wordt dat je eigenlijk niemand anders nodig hebt, dan kun je makkelijker omgaan met verlies.. (plus een sterke vrouw is aantrekkelijk).
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2005-11-14 10:03:54
            [react_date_changed] => 2005-11-14 10:03:54
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100473
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => TZA2D2UBUGF2SH
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 114351
            [editable] => 1
        )

    [114343] => Array
        (
            [naam] => noortje
            [link] => 
            [reactie] => Waarom zou je bij iemand willen zijn, die niet meer van jou houdt. Of, in ieder geval, niet net zoveel als jij van hem?

'You meet people for a reason, a season or a lifetime'
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2005-11-14 15:03:21
            [react_date_changed] => 2005-11-14 15:03:21
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100473
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => BVE5HDL8V72VYT
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 114343
            [editable] => 1
        )

    [114342] => Array
        (
            [naam] => HenniePennie
            [link] => 
            [reactie] => je maakt het jezelf niet makkelijk meisje!Waarom...? dat vragen we ons al van kleins af aan af, soms krijgen we een antwoord, soms niet, soms meteen en snappen we het of juist niet, soms pas veel later en snappen we het dan pas of juist weer niet! Ik denk dat het gewoon het leven is, ervaringen opdoen en daar lessen van proberen leren en die door te geven. Waarom...? is ook de reden dat er religie en geloof bestaat, die vinden daar het antwoord in. Ik stel voor dat je het antwoord in jezelf zoekt. Het leven is een geschenk, probeer er iedere dag van te genieten! quote van een vrouw van 104 jaar!! Houdt moed. Wij houden onvoorwaardelijk van je en ons raak je nog niet kwijt al had je het graag.(zoals je weet)Nog 1 cliche: 't komt goed, ech wel!!
            [afbeelding] => 9601
            [afbeelding_id] => 9601
            [afbeelding_name] => zomer 2005 Altea 202.jpg
            [afbeelding_date] => 2005-11-14 16:35:33
            [afbeelding_info] => 
            [afbeelding_filename] => site25_20051114163533_zomer_2005_Altea_202.jpg
            [afbeelding_site] => 78
            [afbeelding_deleted] => 0
            [afbeelding_maker] => 
            [afbeelding_formanswer] => 191616
            [afbeelding_width] => 2288
            [afbeelding_height] => 1712
            [afbeelding_size] => 850967
            [afbeelding_type] => jpg
            [afbeelding_isimage] => 1
            [afbeelding_isextranet] => 0
            [afbeelding_user] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2005-11-14 16:35:33
            [react_date_changed] => 2005-11-14 16:35:33
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100473
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => 3B8T36CJBZ5WEV6
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 114342
            [editable] => 1
        )

    [114334] => Array
        (
            [naam] => Linda
            [link] => 
            [reactie] => Tja... ik schijn altijd zo geweest te zijn! Mijn vader vertelde me net dat ik als baby zijnde mijn moeders hand vasthield als ik ging slapen. Als ik sliep en ze liet me los, werd ik wakker en ging ik huilen. Soms viel mijn moeder naast mijn bedje in slaap, omdat ik haar maar niet los wilde laten... Mijn moeder kookte met mij op haar arm, omdat ik in de box alleen maar huilde. Het heeft niks te maken met zelfverzekerdheid. Het is niet dat je niet zonder iemand kan leven, ik wil het gewoon niet. Loslaten zal altijd een issue voor mij blijven. Het is een kwestie van daarmee om leren gaan.
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2005-11-15 00:42:47
            [react_date_changed] => 2005-11-15 00:42:47
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100473
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => YCJKF5DU8C66AB
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 114334
            [editable] => 1
        )

    [114333] => Array
        (
            [naam] => Aardbeitje
            [link] => 
            [reactie] => Lin,
Het komt goed! Meer heb ik niet te zeggen, ik heb ook moeite met loslaten, maar we hebben het al zo vaak gehad over hoe erg ik zoveel bij je herken!! Verder... we drinken er een op onze vrijheid a.s. zondag xxx
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2005-11-15 09:28:19
            [react_date_changed] => 2005-11-15 09:28:19
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100473
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => 9A7F78GPS6QKHAL
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 114333
            [editable] => 1
        )

    [114242] => Array
        (
            [naam] => HenniePennie
            [link] => 
            [reactie] => YES!!! Eindelijk....de juiste conclusie meisje!xxxx
            [afbeelding] => 0
            [spambot controle] => 
            [react_date] => 2005-11-22 15:06:42
            [react_date_changed] => 2005-11-22 15:06:42
            [react_page] => 0
            [react_user] => 19238
            [react_user_target] => 0
            [react_parent] => 100473
            [react_count_reads] => 
            [react_count_views] => 
            [react_confirmstring] => EHKL4HJYHX983T9
            [u_name] =>   
            [u_email] => antennerotterdam@users.antenne.exolog.nl
            [react_id] => 114242
            [editable] => 1
        )

)

Kroontjespen | 14 november 2005

Opvallend dat zo’n ‘fout’ nummer zoveel los kan maken.. Het is geen makkelijke vraag die je jezelf stelt, tenminste, ik heb niet die ervaringen die jij hebt dus kan er moeilijk over oordelen. Wat me het eerst te binnen schiet is; zoek het van binnen uit. Het is een cliché maar je moet eerst van jezelf houden voordat anderen dat doen (familie daar gelaten). Zorg dat je zelf zo zelfverzekerd en onafhankelijk wordt dat je eigenlijk niemand anders nodig hebt, dan kun je makkelijker omgaan met verlies.. (plus een sterke vrouw is aantrekkelijk).

noortje | 14 november 2005

Waarom zou je bij iemand willen zijn, die niet meer van jou houdt. Of, in ieder geval, niet net zoveel als jij van hem?

'You meet people for a reason, a season or a lifetime'

photo

HenniePennie | 14 november 2005

je maakt het jezelf niet makkelijk meisje!Waarom...? dat vragen we ons al van kleins af aan af, soms krijgen we een antwoord, soms niet, soms meteen en snappen we het of juist niet, soms pas veel later en snappen we het dan pas of juist weer niet! Ik denk dat het gewoon het leven is, ervaringen opdoen en daar lessen van proberen leren en die door te geven. Waarom...? is ook de reden dat er religie en geloof bestaat, die vinden daar het antwoord in. Ik stel voor dat je het antwoord in jezelf zoekt. Het leven is een geschenk, probeer er iedere dag van te genieten! quote van een vrouw van 104 jaar!! Houdt moed. Wij houden onvoorwaardelijk van je en ons raak je nog niet kwijt al had je het graag.(zoals je weet)Nog 1 cliche: 't komt goed, ech wel!!

Linda | 15 november 2005

Tja... ik schijn altijd zo geweest te zijn! Mijn vader vertelde me net dat ik als baby zijnde mijn moeders hand vasthield als ik ging slapen. Als ik sliep en ze liet me los, werd ik wakker en ging ik huilen. Soms viel mijn moeder naast mijn bedje in slaap, omdat ik haar maar niet los wilde laten... Mijn moeder kookte met mij op haar arm, omdat ik in de box alleen maar huilde. Het heeft niks te maken met zelfverzekerdheid. Het is niet dat je niet zonder iemand kan leven, ik wil het gewoon niet. Loslaten zal altijd een issue voor mij blijven. Het is een kwestie van daarmee om leren gaan.

Aardbeitje | 15 november 2005

Lin,
Het komt goed! Meer heb ik niet te zeggen, ik heb ook moeite met loslaten, maar we hebben het al zo vaak gehad over hoe erg ik zoveel bij je herken!! Verder... we drinken er een op onze vrijheid a.s. zondag xxx

HenniePennie | 22 november 2005

YES!!! Eindelijk....de juiste conclusie meisje!xxxx


*

laat dit veld leeg

Tweets about "#rotterdam"