Vorig jaar besloot ik voor het eerst naar het Lezersfeest te gaan. Het sfeertje trok me wel. Saillant detail is, dat ik nooit boeken lees en al helemaal geen fictie. Toch had ik me als verstekeling prima vermaakt en dit jaar was ik er dan ook als de kippen bij om een kaartje te bemachtigen van editie 2005 van het Lezersfeest.

Driek van Wissen opent met de directeur van de bieb het Lezersfeest. Driek leest wat leuke gedichten voor en daarna beginnen er op zo'n zeven locaties in de bieb een keur aan literair getinte optredens.

Ik ga eerst maar eens bij Annejet van Zijl kijken. Ze heeft net een nieuw boek uit 'Sunnyboy'. Ze kan er reuze interessant over vertellen. Het boek gaat over een Surinamer, die net voor de oorlog naar Nederland was vertrokken (stom!) en er uiteindelijk in een concentratiekamp aan onderdoor ging. Niet iets om vrolijk van te worden dus. Of toch wel. Wat een levenslust en -energie uit haar boek spreekt. Ik zou het bijna gaan lezen.

De optredens in de Glazen Zaal in verband met het tienjarig bestaan van Passionate heb ik drie keer een kans gegeven, en ik vond het drie keer niks.

Nee, dan het Eten& Lezenpodium. In de zijruimte van de Centrale Hal loop ik een sfeer van gezelligheid binnen. Langs de kant kan men hapjes en drankjes proeven en kookboeken kopen. In het midden staat het podium waar onder aanvoering van schrijver Ronald Giphart en topkok Pierre Wind over van alles wordt gepraat wat maar met eten en literatuur te maken heeft. Giphart heeft zojuist zijn nieuwe boek Troost uit, het gaat over een topkok en eten. Pierre Wind kondigt een nieuwe afvalmethode aan en geeft vele culinaire tips. Wist je dat als je een broccoli onder de kraan houdt en vervolgens een paar minuten in de magnetron doet, je dan hetzelfde effect krijgt als koken? Meteen uitproberen!

Er komen ook wat recentes van kookboeken aan de beurt, die een geanimeerd gesprek voeren over – je raadt het al – kookboeken. De engelse kookboeken zijn momenteel helemaal je-van-het, kan ik je vertellen. De dames van Iens leggen uit hoe hun restaurant website werkt.

Eens even bij Carrie kijken wie ze nu weer aan tafel heeft. De klodders sperma vliegen me al tegemoet. Heere Heeresma jr citeert uit zijn boek 'De held van Srebrenica'. Hij leest nog wat stukjes voor. Allemaal met hoog pornografisch gehalte. Naar mijn mening is het meer van hetzelfde. Het publiek kan erom lachen. Dus blijkbaar zit de grap in de herhaling. Dan is de volgende gast aan de beurt. Naast me hoor ik iemand van de organisatie in paniek bellen 'Ik ben Manon Uphoff kwijt.'.

Ik loop weer verder. Het is alweer elf uur en kom vele interessante mensen tegen. Dus voor ik het weet is het alweer twaalf uur en tijd voor de disco. Het valt me op, dat de gemiddelde leeftijd een stuk lager ligt dan vorig jaar. Ik zie veel jonge mensen op de dansvloer. Helaas ging ik niet zo uit mijn dak als vorig jaar toen Golden Wonderboy voor de muziek zorgde. Maar toch heb ik lekker tussen de leuke en gezellige mensen (sommige met boek in de hand) staan dansen. Volgend jaar weer!

Array
(
)