Om half een vannacht rijd ik van Heerlen naar Rotterdam. Het kost me moeite niet in slaap te sukkelen. Ik stop bij een "On the Run" (dat betekent toch: op de vlucht?") om een fles water te scoren om wakker te blijven.
Heeroom Piet ligt op sterven. En zoals te doen gebruikelijk bij heerooms hebben zij geen kinderen. Vandaar dat de neven en nichten op dit moment bij hem waken, nu hij stervende is. Hij is ongetwijfeld een centrale figuur in de familie, vandaar onze betrokkenheid. In het Limburg van de jaren vijftig was er in elke familie wel een priester. De jongens werden via het Groot Seminarie en soms (zo ook heeroom Piet) ook na en paar jaar studie in Rome klaargestoomd voor het priesterschap en later pastoorschap in een Limburgse kerkgemeente. Piet heeft alles meegemaakt op dit gebied en heeft het als kerkelijk leider geschopt tot Deken in het bisdom Roermond. Dit was iets wat hem niet in de koude kleren is gaan zitten, aangezien hij direct de dupe werd van het Roomser dan de puas beleid van ene bisschop Gijssen aan wie hij zelf les had gegeven. Zo wrang kan het zijn. Menig dierbaar collega heeft hij zien sneuvelen onder het "schrikbewind" van deze bisschop. Hij heeft er een boek over geschreven, een ware thriller.

Heeroom Piet is 84 jaar oud, heeft geen dag in zijn leven ergens voor hoeven zorgen, dat deden de dienstmaagden, nonnen en de laatste twintig jaar mijn dierbare tante Henriëtte. De troon waar die jonge priesters op geplaatst werden is ongelofelijk geweest. Ze zijn er ook allemaal net zo hard afgedonderd.

Vannacht waren we rond zijn bed, mijn broer en zus met haar zoon, mijn oom en zijn vrouw, mijn vader en we hebben een prachtige avond gehad. De sfeer was goed, de gesprekken geanimeerd en af en toe werd oom Piet aangespoord om een mop te tappen, wat niet meer kon. De morfine en de extra zuurstof gaven hem een aangename rust, hij is al niet meer, slechts zijn lichaam biedt noch weerstand.

Onderweg op de verlaten snelweg naar huis bel ik het radioprogramma "De randen van de nacht", omdat ze reacties vragen op het thema "dankbaarheid". Het EO-gehalte is wel erg hoog, maar in dit verband niet ongepast. Ik ben dankbaar voor de prachtige manier waarop oom Piet de wereld aan het verlaten is. Er is geen leidensweg, slecht het laatste sacrament, dat hem is toegediend toen hij nog even bij bewustzijn was, zorgde voor enige onrust. Ineens besefte hij dat iemand hem troost dacht te kunnen geven met "het geloof", zoals hij dat bij honderden parochianen zelf heeft trachten te doen. De twijfel en de ongewisheid speelde zelfs hem nu parten, als laatste stuiptrekking. Ook een priester is maar een mens.

groet ivo

Array
(
)