Dik twee jaar geleden was het park aan het Prinsenplein nog een bosplantsoen, overgeleverd aan wildgroei. Bewoners voelden zich onveilig. Door de vele scheuren en kuilen was het pad ontoegankelijk voor rollators of kinderwagens en de donkere hoekjes bleken een uitermate geschikte plek voor drugsgebruik.
De maat was vol. De gemeente verwijderde de meeste bomen terwijl de buurtbewoners om de tafel gingen om een wensenpakket samen te stellen. Inmiddels is buurttuin Tuinenhoven veranderd in een grote groene vlakte met aan het ene einde een kinderspeelplaats en aan de andere kant een gezellige zithoek met een bloembak. Een groen en veilig park vindt de ene, een snelweg vindt de ander.

Buurtbewoners Henny Stigter en Rob Bemond, beiden lid van zowel de activiteitencommissie als de buurttuincommissie, zijn al vanaf het eerste uur betrokken bij buurttuin Tuinenhoven. ‘We hebben met de Opbouwwerker nog een busreisje gemaakt langs nieuwe parken’, memoreert Rob terwijl hij een sjekkie draait. ‘Kregen wij een beetje een idee wat er allemaal mogelijk was.’ Het wensenpakket was helder: een speelplek voor de kinderen, wat bankjes, een picknickplaats, een bloembak, een doorgangsroute naar Prinsenplein waarop twee scootmobiels elkaar kunnen passeren, een hondenuitlaatplek en een blindenroute.

Een groot deel van het pakket werd gerealiseerd. De blindenroute en, meer bezwaarlijk voor de bewoners, de hondenuitlaatplek niet. ‘Het was wel even wennen, maar uiteindelijk is het toch iets moois geworden’, vindt Stigter. Een nieuwe ontmoetingsplek was misschien ook wel wenselijk in een buurt die zeven jaar geleden veranderde van een vergrijsde wijk in een wijk met grote groepen buitenlanders. De opgeknapte buurttuin lijkt een postieve uitwerking te hebben op het sociale contact. ‘Mensen durven weer de deur uit te komen’, aldus meneer Gravendeel, bewoner van de seniorenflat naast het park. ‘Het park is goed verlicht en overzichtelijk en de jongeren die hier hangen kennen we’, vervolgt Rob. Het enige probleem dat de jongeren met zich meenemen, zijn de scooters. Ondanks de ijzeren hekjes bij de noord- en zuidingang van het park, scheuren ze regelmatig langs de voetgangers.

‘Sommige bewoners irriteren zich aan het eeuwige dominospel van die jongeren daar’, vertelt meneer Stigter terwijl hij wijst naar het tafeltje naast de flat waar papa Leo en enkele andere vrienden lachend hun stenen op een klein tafeltje gooien. De benaming ‘jongeren’ lijkt grappig gekozen; met een gemiddelde leeftijd van zo’n dertig jaar is deze groep niet echt jong meer. Stigter vindt het jammer dat niet iedereen in de gaten heeft dat juist deze groep zich enorm inzet voor de tuin en de wijk. ‘We zijn pas nog de Vruchtentuin in gegaan om straatjes op te hogen en heggen te knippen’, vertelt meneer Stigter.

Een tuin voor en door de buurt
Dat is dan ook wat buurttuin Tuinenhoven zo bijzonder maakt; de tuin wordt gedeeltelijk onderhouden door de bewoners zelf. ‘Ik ben het eigenlijk uit verveling gaan doen, maar het blijkt hartstikke gezellig te zijn,’ aldus meneer Stigter terwijl hij twijfelend naar lucht kijkt waar donkere stapelwolken ineen pakken. Toch wordt de samenwerking en het contact tussen de diverse culturen in de wijk niet door iedereen geaccepteerd. ‘Ik ben vanmorgen nog bedreigd omdat ik met ‘zwarten’ omga’, vertelt Stigter. Papa Leo, die het dominospel tijdelijk heeft verlaten en erbij is komen zitten, is woest over deze dreigementen. ‘We gaan de wijk in om alles op te knappen, zonder betaald te worden. Waarom willen ze dat niet zien!’ ‘Veel mensen letten alleen maar op de negatieve dingen, maar kijken niet naar hoeveel goeds we ook doen’, vervolgt Rob. ‘Daar fietst bijvoorbeeld Athel’, vertelt Rob terwijl hij een donkere man met glimmende zonnebril aanwijst. ‘Athel fietst regelmatig met gettoblaster door de buurttuin en leert kinderen breakdance.’

Ondanks alles lijkt het park aardig aan de wensen van de buurt te voldoen (alhoewel sommigen het na het weghalen van de bomen meer op een snelweg vinden lijken). De dametjes in de speeltuin zouden het nieuwe park bijvoorbeeld nooit meer willen missen. ‘Vroeger had ik na schooltijd niks te doen’, vertelt Maroushka. ‘Nu hebben we vlakbij onze eigen speelplaats.’ Missen de meiden de bomen niet? ‘Nee hoor, een schommel is veel leuker’, vindt Prinsilla.

Om de buurttuin helemaal perfect te maken, hebben de buurtbewoners nog enkele verlangens. Bovenaan het lijstje staat een tweede bloembak. ‘Ik ben al een tijd bezig met een vergunning, maar dat schiet niet echt op’, verzucht Stigter. Opbouwwerker Gio Ipcedencia glimlacht als hij deze klacht hoort. ‘De bewoners willen heel graag dat, als ze vandaag met een idee komen, het morgen gerealiseerd wordt. Maar het is een zwaar papiermolentje. Nieuwe ideeën voor de buurttuin of de wijk moeten wel passen in de plannen van de gemeente. Daarnaast hebben we natuurlijk ook nog te maken met veiligheid en brandveiligheid.’

De eerste druppels vallen als papa Leo geroepen wordt om honkbal te kijken. Meneer Gravendeel en meneer Stigter waren al eerder gevlucht voor het weer. Ook Rob is opgestaan en wandelt met zijn pup rustig richting zijn huis. De paar honderd meter die het park lang is, houden hem nog wel even bezig. De buurttuin is een tuin van de buurt en buurtgenoten houden tenslotte wel van een praatje.

IJsselmonde op de tv

Antenne Rotterdam was erbij toen de buurttuin officieel werd geopend. Nieuwsgierig? Klik hier voor het filmpje