Vorige week en komende week speelt het verzamelprogramma Kitchenette. Het publiek krijgt een viertal producties voorgeschoteld, gemaakt door jonge Rotterdamse theatermakers.
Vorige week en komende week speelt het verzamelprogramma Kitchenette. Het publiek krijgt een viertal producties voorgeschoteld, gemaakt door jonge Rotterdamse theatermakers.
Ik heb de dag van de premiere uitgekozen om te gaan. Gelukkig hebben ze aan de kassa nog net een kaartje over. In de zaal staan een paar simpele houten tribunes waar het publiek maar net in drie rijen op past. Erg knus dus.
We beginnen met het spelletje gevoelsmemorie, waarbij een match aanleiding geeft tot het spelen van een scene met betrekking tot dat gevoel. Kort omschreven. Als ik wat meer woorden gebruik, moet ik zeggen, dat ik de bij de omgedraaide kaartjes behorende gevoelens leuk vond uitgebeeld. De scenes waren lekker kort en bondig gespeeld. Leuk om naar te kijken.
De tweede voorstelling, een dansvoorstelling met (voor moderne dans) veel spel. Het speelt zich af rond een bushalte (Abri) en is een combinatie van moderne dans en breakdance, begeleidt door live basgitaar en drums. Zoals de maker het zelf omschrijft: 'Ik geloof niet meer in stijlen. Mijn stijl is freestyle. Maar free, dus geen stijl'. Mijn commentaar: Lekker opzwepend.
De laatste voorstelling laat je meegaan in de gedachten wereld van een ietwat sukkelig mannetje. Het is een erg grappig stuk met veel 'special effects'.
Tussen de hierboven genoemde voorstellingen door maakte het publiek kennis met de löyly. Een budget reddingsvlot om in te overleven na een overstroming. Begeleidt door drie dames in uiterst representatief tenue kreeg men, onder het genot van goedkope cola of sinas en een visstick, een video te zien en kon men zelf plaats nemen in het vlot en zo al een beetje meemaken hoe het is om, in afwachting van redding, op een reddingsvlot te moeten verblijven. Een beetje onbehagelijk, zo leek mij.
