j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Rotterdam voelde ver weg. De dagen regen zich aaneen in lange pasta-pomedori-snoeren. Toeval bepaalde onze dag en leidde tot onvoorspelbare ontmoetingen. Met vreemden die voor enkele uren bekenden werden. Alice, op de boot van Napels naar Ischia. Carlos en zijn vader. Sally uit San Francisco. Maar ook zwerfhonden, die ons tijdens onze wandelingen ongevraagd aan de voet volgden, alsof ze ons voor een groot gevaar moesten beschermen. En katten, in allerlei kleuren en maten, die onder ongeverfde tafeltjes in ongepolijste eetgelegenheden gepassioneerde koppen aan onze benen gaven.
Nergens in dit land van puurheid waren opgeheven vingertjes van de overheid te vinden. Waar anarchisme bloeit leeft de mens in vrijheid. Volgens mijn oud-collega's in Turijn hield Italië onder Rome op te bestaan. In het noorden werd het geld verdiend. Het zuiden was voor de camorra. En daar wilden de noorderlingen niets mee te maken hebben.
Natuurlijk waren er in deze streek geen billboards van de overheid te vinden. Stel je voor: 'Napels Durft!'. De 3 miljoen inwoners zouden met hun vinger naar hun voorhoofd wijzen of in lachen uitbarsten. In Napels deed iedereen gewoon waar men zin in had. Soms zette de stad uit, dan weer kromp de massa ineen. Verkeer stond vast en kwam spontaan in beweging. Zonder scheldpartijen, zonder getoeter, zonder stress. Met subtiele lichaamstaal gaf men gemoedsstemmingen weer. Het optrekken van een wenkbrauw kon een doodsbedreiging inhouden, maar veel ophef werd er niet over gemaakt. Dat een Napolitaan durfde was normaal, hè. Dat hoefde niemand hen te vertellen en de overheid al helemaal niet.
"Where do you come from?" De man aan het tafeltje naast ons stelde de vraag. Hij wilde zijn Engels oefenen. Zuid-Italianen hadden genoeg aan hun eigen taal, waarom zouden ze over-de-grens spreken? Maar zijn moeder had toch gewild dat hij Engels leerde. Zodoende. Waar we vandaan kwamen? Uit Rotterdam! Vragend keek hij ons aan. Rotterdam? Daar had hij nog nooit van gehoord.
Rotterdam, Holland. Oooh..... Holland! Dat kende hij wel. Hij was ingenieur. Voor zijn werk was hij wel eens in Hengelo geweest. Nice place, Hengelo. Maar Rotterdam......?
Hij was niet de enige op onze reis die wilde weten waar we vandaan kwamen. En steeds weer behoefde 'Rotterdam' nadere uitleg. Onze toeval-treffers waren in Oostende geweest ("vlakbij Nederland!") en in Utrecht. In Eindhoven, in Groningen en natuurlijk in Amsterdam. Maar bij Rotterdam ging geen belletje rinkelen. In een enkel geval gaf Feyenoord nog een vage Aha-Erlebnis, maar er was zeker geen associatie met de stad die durft. Eén man wist te vertellen dat zijn zwager in de buurt van Rotterdam was geweest. Zwager zat op de containervaart. Maar hij kwam niet verder dan de Maasvlakte. Haven in en haven uit. Moderne tijden, signori!
En zo kickten Lief en ik, als twee landlopertjes in de oktoberzon, langzaam maar zeker af van Rotterdam. De stad die van zichzelf moest zeggen dat ze durft..... Eigenlijk was het een beetje gek, zo'n slogan. Het klonk bijna als een brevet van onvermogen. Als een klein straatschoffie dat met gebalde vuistjes voor een moloch staat te springen: 'kom maar op, kom maar op, ik durf heus wel'. Ons Rotterdam, ach gossie!
Op de achterkant van een servetje schreven wij een receptje uit voor Rotterdam. 'Leef, doe gewoon, regel je zaken en maak er niet zo'n ophef over. Elke dag weer. '
Dan zou het vast wel goed komen.
Big Tulipan | 02 november 2005Ik krijg heimwee van je net geboren herinneringen, ik wil ze eigenlijk liever niet lezen. Mi fai piangere,haha. Ik wil echter altijd weer vluchten uit die zoet lijkende droom, omdat echte dromen er tegenwoordig moeilijk werkelijkheid kunnen worden. |
Vicky | 02 november 2005Natuurlijk wil ik met je meedenken! Laat me weten hoe..... |
vicky | 05 november 2005via: redactie@antennerotterdam.nl |
big tulipan | 06 november 2005doe ik binnenkort, moet het nog even op zo'n manier op papier zetten dat ik in ieder geval een beetje duidelijk kan maken wat ik zou willen. gr! |
vicky | 06 november 2005Wacht vol spanning af! |