Tegenwoordig kun je net zoveel soorten massages krijgen (althans, je moet aardig wat duiten voor neertellen), als soorten chips die je kunt kiezen in een benzinestation.

Hawaiaanse, voet reflexologie, Shiatsu, intuïtieve, sport, Zweedse, Ayurverdische, sacraal-craniaal, Thaise, met of zonder nabehandeling of nog leuker; een mixje van een van de bovenstaande. Zoiets als ham-kaas, of zo’n grote zak met allemaal verschillende smaakjes erin. Ze komen van over de hele wereld en de ene werkt op je diepere zenuwstelsel, de andere op je afweersysteem, je spirituele zelf, je chakra’s, je spieren, je meridianen of weer een leuke mix .

Hoe weet ik nou in Godsnaam, om toch even op de spirituele toer te blijven, wat ik moet kiezen en wat bij mij past, voordat ik mijn knip opentrek, of laat staan iemand zijn of haar handen op mijn gespannen lijfje los laat??

Mijn massage ontmaagding, begrijp me niet verkeerd, het was geen erotische massage, was in Thailand. Bij Wat Po, de Thaise tempel die bekend staat om de dames die over je heen lopen, maar binnen massageland ook als voorloper van de commerciële aanpak van de Thaise massagebusiness.
Mijn ontmaagding heeft indruk gemaakt. Terwijl ik werd gemasseerd, of liever gezegd uit elkaar werd getrokken, kletste, grapte en grolde mijn masseuse, waarvan ik de naam niet kende en zij de mijne ook niet, keihard en voor mij onverstaanbaar met haar collegae, ook degenen die 50 meter verderop bezig waren stijve westerse toerist uit elkaar te trekken. Volgens mij lachten ze ons ook een beetje uit. Na deze massage voelde ik mij herboren, een bijzondere ervaring rijker, en toch groen en onervaren.

Mijn meest efficiente massage ooit, was in India, Goa. Ik besloot in een bamboe schuurtje aan het strand een massage te nemen van 300Rupee = geloof ik 6 Euro, van de dove jongen die blijkbaar geen ander beroep kon uitoefenen. Hij wist in sneltreinvaart (daar kan de NS in India nog wat van leren) en met een enorme hoeveelheid olie van top tot teen tot rug tot borst en weer heen en weer en net te dicht bij mijn ‘punani’ (Indiaas woord voor vrouwelijk geslachtsdeel), mijn lichaam aan te raken, zonder dat ik echt wist wat hij aan het doen was. Ik had even tijd nodig om te ontspannen na deze massage.

Gelukkig werd deze ervaring drie weken later goedgemaakt door de man die in Hyderabad, een grauwe grote stad midden in India, op de deur van mijn hotelkamer klopte.
Terwijl mijn vriend opendeed, keken wij elkaar vertwijfeld aan. De man was ongeveer 60 jaar, al weet je dat nooit zeker bij mensen die de helft van hun tanden missen en eruit zien alsof ze hun hele leven in de getto hebben doorgebracht. Hij had een grote glimlach en riep enthousiast MASSAGE! Toen de arme man maar 200 Rupee vroeg, konden we geen nee meer zeggen. De man begon rustig aan zijn taak en binnen 5 seconden voelde ik me de meest naïeve India reiziger ooit, want wat bleek; deze man kende de kneepjes van het vak, en tot en met de beschaafde afstand van mijn punani, wist hij alle India-stress uit mijn lijf te kneden.

Zo heb ik door de tijd nog een aantal smaken geproefd. Duur, goedkoop, puur, sereen, lang, kort, oosters, westers, met of zonder wierook, olie, dolfijnen geluiden of nabehandeling. De ene maakte mij 40 Euri armen, de ander spiritueel een rijker mens.

De keuze blijft iedere keer weer spannend en net als dat ik Croky niet vertrouw als ze zeggen; nu extra krokant en supergekruid, weet ik van te voren nog steeds niet wat ik moet verwachten ook niet als ze zeggen ‘uitsluitend’ massage!

Nou moet ik jullie iets bekennen. Ik kon het niet laten. Ik ben de concurrentie aangegaan. Ook ik heb een smaak op de markt gebracht. Thais. Hij was al een beetje bekend, maar nu heeft ie iets extra: met een vleugje van mezelf.

Alleen zit ik nu dus met een probleem. Hoe vertel ik nou aan mensen wat ik doe? En ook vraag ik me af; ben ik nou een exclusief zoutje, of hoor ik bij de bekendere smaken? En hoe ga ik het verpakken, in grote zakken van 500 gram, of in kleine zakjes, zodat je extra moet genieten van dat ene handjevol?

In deze staat van verwarring, kan ik maar 1 ding doen; terugdenken aan mijn eerste liefde. Dan waan ik me opnieuw in het zijstraatje van Chiang Mai, waar we dagenlang op de pastelroze matrassen, op pastelgroene vloerzijl met omgekrulde randen waardoor het beton zichtbaar werd, in de shabby achterkamer met een scheve wc-deur met een kapot haakje en een joekel van een TV, de woorden en bewegingen van mijn lerares ‘the women with the magic hands’ probeerden te volgen. “Walking… tree time palmwalkin… tree time thumb walking… gooooooood slowlyyy… walkin…tree time….” Dan probeer ik hun handen weer te voelen, die met kordate gerichtheid mijn gevoelige plekken wisten te raken…
En dan hou ik me vast aan de woorden die mijn Thaise massage lerares in Nederland zei; “het is net yoga voor luie mensen”, of dan noem ik het hedendaags met een vleugje oosters…

Wat ik ook doe, je zult een keer de zak open moeten trekken en dan hopen we maar dat one’s you pop, you can’t stop!

PS:
Kreeg laatst een aanbieding van Shell, of ik reizigers kan masseren op benzinestations voor een scherp prijsje.

Dieke Bikker

www.movesmart.nl