Beste Maggie S. uit Rotterdam,
Daarnet las ik een artikel in de Volkskrant van vandaag, 24 oktober ’05. Daarin word jij aangehaald als voorbeeld van een Rotterdamse jeugdige die moeite heeft om met geld om te gaan. Wat ben ik fuckin’ kwaad zeg! Ik duik dus nu op het www om je even ferm toe te spreken. Misschien ben ik een moraalridder, maar dat is dan maar zo.
So be it!
Eerst zal ik even iets quoten:
** ’Ik neem me soms voor slechts één ding te kopen, maar nog voordat ik de Lijnbaan ben afgelopen, heb ik alweer honderd euro uitgegeven. Ik moet er elke dag om huilen.”
En aan het einde van het artikel:
**Maggie S. komt net terug van vakantie en weet dat ze deze maand weer in de problemen komt.
‘Ik moet mijn huur en de APK-keuring van mijn auto nog betalen, maar ik heb nog maar tweehonderd euro. Ik denk dat ik mijn vader maar weer eens ga bellen.’**
Mijn God Maggie........wat heb jij een luxeprobleem zeg.
En uiteindelijk mag je vader z’n zuurverdiende geld ophoesten voor z’n dochter die een gat in haar hand heeft. Nee pardon, ik zeg het verkeerd: Je hebt geen gat in je hand, je hebt gewoon géén hand!
Zal ik je wat tips geven?
Betaal eerst je huur.
Doe je auto de deur uit.
Struin de Lijnbaan af in tijden van grote opruiming. Ook leuk: Outlet Stores en Schoenenreus. Laatst heb ik daar leuke sneakers gekocht voor 14,95! Ja, ik had ook liever leuke oranje Puma’s gehad, maar ja!
Ruil kleding met vriendinnen.
Knutsel eenvoudige hippe cadeaus in plaats van ze te kopen. Kost geen drol.
Doe je abbo’s de deur uit. Lees alles wat je kunt lenen bij vrienden.
Stop met sporten. Als je geen auto hebt, ga je vanzelf meer lopen en fietsen. Stevig dansen op leuke MP3’s is ook geheel en al gratis trouwens!
Bel het NIBUD voor een brochure over calculerend huishouden, of mail ze op je werk. Dat kost ook niks.
Van het geld wat je overhebt, kun je misschien op vakantie?
Voor de volledigheid zal ik nog even vertellen wie ik ben, wat ik verdien en wat ik uitgeef.
Ik ben Karin, ik schrijf regelmatig op Antenne en ik heb ooit gouden materiële bergen gehad. Wij waren zogenaamde DINK’s, met een twee-onder-één kapwoning, twee auto’s voor de deur en tien weekendjes weg plus twee vakanties per jaar.
Nu zijn er van de bergen alleen nog molshopen over. Ik ben gescheiden, werk drie dagen, zorg de helft van de week voor mijn kleine Jan en knoop de eindjes aan elkaar. Vanochtend stond ik 71 euri in het rood, en mijn loon van 1100 euri moet nog binnenkomen. Daar gaat nog voor 700 euri aan rekeningen vanaf, maar met de tips die ik je heb voorgekauwd, kan ik redelijk rondkomen. En ik ben nog steeds Karin.
Maar bovenal ben ik gelukkig en ik hoef niet elke dag huilend door de Heuvelstraat te lopen. Sterker nog: ik ben gelukkiger dan ik ooit geweest ben.
Count your blessings meid, en hou op met huilen.
Karin