j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Wie is zij!?
Studerend zit ik achter een computer op de zesde verdieping van de Centrale Bibliotheek, zachtjes pratend geef ik een bekende wat studieadvies en zie dan plots een dame naar me kijken, ze lacht.
Ze lacht naar me en wanneer ik naar haar wil kijken gaat er iemand voor mij zitten, zodat hij mijn uitzicht belemmert. Wanneer ik klaar ben met mijn opdracht sta ik op en tot mijn tevredenheid kijkt ze weer naar me, ze lacht waarop ik haar met een big smile aankijk.Ik loop het studieruim met rubberen benen uit, terwijl alles in mijn lichaam om haar schreeuwt, zij is de dame van mijn dromen. De mooie ogen, de mooiste lach en haar krullen doen mijn hart tekeer gaan als nooit tevoren.
Ik zak een verdieping waar ik alleen ben om even een boek te reserveren. Ik ben er een paar minuten en het moment dat ik weer naar boven wil gaan om te studeren loop ik haar tegemoet, we lachen naar elkaar en een zachte ‘hoi’ komt uit mijn keel. Heeft ze het gehoord? Ik betwijfel het, maar terwijl de roltrap mij naar boven brengt achtervolgen mijn ogen haar.
Boven ga ik omdat vrijwel alle studietafels bezet zijn helemaal rechts achterin in het studieruim zitten. Mijn gedachten zijn bij de engelachtige dame en wanneer ik over mijn boek gebogen zit lees ik lege bladzijdes, lege bladzijdes omdat mijn gedachten bij haar zijn en mijn hoofd niet denkt aan leren.
Wanneer ik opkijk zie ik haar ineens zitten. Ik lach, kijk naar beneden, kijk weer naar haar en lach weer. Ze is het echt en zit schuin tegenover mij. Het was alsof ik in een goedkope Amerikaanse politieserie terecht kwam, waarbij het beeld stop gezet wordt wanneer er een politieagent een boef op heterdaad betrapt en met getrokken wapen roept “Freeze”.
Mijn hart bonkt als nooit tevoren en het is bijna alsof ik hem hoor kloppen.
Het aangename gevoel in mijn buik, keel en borstkast doen mij zweven. Ondertussen is er enorm veel oogcontact en glimlachen we heel wat af. Haar ogen, lach eigenlijk alles aan haar vertelt mij dat ze enorm lief is.
Lange tijd denk ik dat de jongeman naast haar een studiegenoot is, maar wanneer ik die zie vertrekken zonder haar gedag te zeggen wil ik me eigenlijk zo snel mogelijk voorstellen aan haar. Van studeren komt hoe dan ook niets terecht, want ik denk alleen aan haar.
Hoe zal ik me voorstellen, zonder anderen te storen?
Hoe zal ze heten?
Hoe oud zal ze zijn?
wat zal ze studeren?
Stop met denken sukkel! Ga naar haar toe voor het te laat is!
Het is te laat, want ze pakt in en vertrekt, snel stop ik dan mijn spullen in mijn tas.
Alles gaat dan zoals ik het niet wil, want de lift die duurt eeuwen en ze is al anderhalve etage lager. Terwijl ik met haast de roltrap af wil rennen, stappen er twee meiden voor mij die geen haast hebben en ook niet opzij willen. Dit tot de eerste etage en wanneer ik buiten kom is ze verdwenen. Ik zoek haar maar het is een verloren zoektocht, ze is weg.
Het enige wat ik op dat moment dacht is: “komt ze morgen weer?”
Karim Khaoiri
nicole | 20 oktober 2005Spannend, maarre...vraag me zo in de lijn van mijn Rotterdam Durft betoog af: waarom durfde je niet? (en de lettertjes zijn erg klein op mijn comp. Of ligt dat aan de kwaliteit van mijn lenzen?) |
Kroontjespen | 20 oktober 2005Alweer n herkenbaar iets.. Ben zelf ook nooit een held als het er op aankomt, maar achteraf blijft het dan knagen. Aan de andere kant; nu is de illusie nog perfect, wie weet hoe de werkelijkheid is? Toch zeg ik; volgende keer Durven! |
karim khaoiri | 20 oktober 2005Waarom durfde ik niet? |
Aardbei | 20 oktober 2005bij mij zijn ze ook heel klein |
peter | 20 oktober 2005ik had het kunnen zijn in jouw plaats; zo herkenbaar. Hoe vaak komt het tegenwoordig eigenlijk nog voor dat je als man een mooie engelachtige vrouw aanlacht (of toelacht?) en dat dat beantwoord wordt? Bijna niet toch? Dan moet het wel tot iets moois leiden als je durft; al is het maar tot een vriendelijk afwijzen. |
karim khaoiri | 20 oktober 2005ik heb er ook een onvriendelijke afwijzing voor over om haar 1 keer te zeggen wat haar ogen en haar lach met mij gedaan hebben, alleen denk ik dat zij niet onvriendelijk kan zijn. Ik heb vandaag rond gekeken in de bieb, maar ze was er niet morgen wellicht? Wie weet. |
Linda | 21 oktober 2005Aaah!! Leuk!! En was ze er vandaag? Dan moet je echt op haar af stappen hoor, Karim! xxx |
karim khaoiri | 21 oktober 2005ze was er weer niet :-( |
Dounia | 21 oktober 2005Hey Karim, |
karim khaoiri | 23 oktober 2005in ieder geval bedankt voor je compliment Dounia.... ach het leven gaat nou eenmaal niet over rozen. Van buiten zijn we een grote mannen en vrouwen, maar van binnen nog altijd dat kleine onschuldige bange jongetje of meisje.. |
Ayla Sahin | 05 december 2005Heej Karim. |