Op de pistes zijn snowboarders jarenlang met een scheef oog aangekeken. "Agressieve eikels met een board voor de kop", was het verdict.
Door: Matthijs Cornelissen
Maar door de immer positieve uitstraling van rijders als Carolien Sauerbrei, de broertjes Van Ommen en Jody Koenders is de ‘snowboard way of life’ vandaag de dag een cultureel visitekaartje. De stad Rotterdam toonde zich afgelopen zondag van zijn meest phunkie kant, in de rol van gastheer voor de Nokia Big Air.
Zoals het een goed gastheer betaamd, werden kosten nog moeiten gespaard om een evenement neer te zetten waar zowel de Margrietmoeder als zoonlief boardbink samen konden genieten. Wat daar voor nodig is? Men neme een team stellingbouwers en geeft ze de opdracht een 38 meter hoge berg uit ijzer op te trekken. Vervolgens bel je de lokale sneeuwleverancier De Uithof uit Den Haag, met de opdracht voor negenen ’s ochtends een miljoen liter Verse Witte af te leveren. Bouw om deze besneeuwde schans een klein commercieel circus met acrobaten op motoren, een clown achter de draaitafels en genoeg verkoopwaar om de koopgoot te doen vergeten en succes is gegarandeerd.
Talent
Genieten op de manier waarop thrillerfilms vermakelijk zijn, want je moet er toch niet over nadenken wat er kan gebeuren wanneer er echt iets mis gaat. Want laten we eerlijk zijn, welke eikel gaat er nu proberen met een plastic plankje onder de poten het record ver springen te verbeteren? En als dat geen gekkigheid genoeg is, tijdens de vlucht zoveel mogelijk capriolen uit te halen voordat de landing wordt ingezet? Want een achterwaartse salto draaien terwijl je zeven meter boven grond hangt, nou, daar is durf voor nodig.
Het aanwezige publiek zondag mag zich gelukkig prijzen, want er waren genoeg eikels te vinden die deze uitdaging aan durfden. Zoals het achttienjarige duo Dolf van der Wal en David Mol. Helden van het luchtruim zijn het, maar laten we vooral de moeders Van der Wal en Mol niet vergeten. Want deze heldinnen zweten peentjes in de koude sneeuw wanneer ‘hun alles’ weer eens besluit om gezond te gaan sporten. “Ik vond het doodeng, de eerste keren dat Dolf mee deed aan dit soort toernooien.” Ook vader Van der Wal knikt instemmend. “Wij staan aan de zijlijn toe te kijken. Je kunt niets doen wanneer iets verkeerd gaat en dat is wel wennen. Inmiddels zijn we al zo vaak aanwezig geweest bij wedstrijden in binnen- en buitenland dat de onwennigheid plaats heeft gemaakt voor routine. Uit ervaring zien wij nu al, wanneer Dolf in de lucht is, of de landing ‘clean’ of pijnlijk gaat worden.”
Toekomst
Als de mate van enthousiasme onder het aanwezig publiek iets zegt over de kans op herhaling van een evenement, dan staat er volgend jaar weer een grote schans aan de voet van de Rotterdamse Erasmusbrug. Want welke burgemeester of wethouder ziet niet de pluspunten van dit spektakel? De media is op haar wenken bedient met unieke beelden van ‘urban’ sneeuwsport, de stad Rotterdam profileert in dezelde media als stijlvol, hip en sportief, en het publiek heeft gratis mogen genieten van heerlijk dagje topsport. Alles, met dank aan de ‘big balls’ van een groepje achterlijke snowboarders.
