j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Als ik aan Durf&Rotterdam denk, denk ik aan mijn grootvader. Als klein meisje fantaseerde ik de spannendste verhalen over hem. En dat was niet zo moeilijk. Mijn opa was namelijk OP ZEE GEBLEVEN..... Mijn opa was gewoon verdwenen.....
Voor mijn kinder-oren hadden die drie woorden iets vreemds. Op zee gebleven..... Het was een onderwerp waar ik niet te lang over moest door vragen. Mijn oma en moeder werden er verdrietig van.
Rond 4 mei werd opa bijna voelbaar. Dan waren mijn oma en moeder er zelf volop mee bezig. Op de dag van de Dodenherdenking gingen ze altijd naar De Boeg, het monument voor de Koopvaardij-slachtoffers in de Tweede Wereldoorlog. Van de plechtige herdenking stonden 's avonds altijd foto's in het Rotterdams Nieuwsblad. Foto's van veel mensen in zwarte kleding en prinses Margriet die een krans bij de Boeg plaatste. Margriet was beschermvrouwe van 'De Margrieten' , de vereniging van oorlogsweduwen der koopvaardij.
Het was wat ontnuchterend voor mijn meisjesfantasie. Op zee gebleven betekende niets anders dan dood. Toch was ik heel trots op mijn grootvader. Zeker toen ik oud genoeg was om het verhaal achter zijn verdwijning te horen. Over hoe de koopvaardijvloot tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ingezet voor krijgstaken. Over hoe opa met zijn schip van New York naar Nederlands Indië werd gezonden om vluchtelingen te evacueren. En hoe zijn schip door de Jappen (even in historisch perspectief) werd getorpedeerd. Mijn opa, hoofd-marconist, bleef tot het laatst zijn SOS seinen. Een enkeling werd later uit zee opgevist. Van mijn opa werd nooit meer iets vernomen.
Vreemd genoeg leeft hij door dit feit eeuwig voort. Als gesneuvelde staat zijn naam, met vele anderen, uitgehakt in marmer; staat zijn naam met dansende schreefletters in mooie oude boekjes.
Jannes Hermannus Kitz.
Als mijn grootvader waren er zoveel dappere Rotterdammers. Loop door de stad en je ziet, behalve De Boeg, nog veel meer oorlogsherinneringen. Anonieme witte kruisen, 'voor hen die vielen', het Joods monument bij het Poortgebouw, het beeld van de Marinier bij het Oostplein. In het Oorlogs Verzets Museum aan de Veerlaan 82-92 in Katendrecht ligt het accent op Rotterdam en regio in de Tweede Wereldoorlog. De collectie omvat duizenden voorwerpen en documenten. Er zijn educatieve programma's, speurtochten voor kinderen, groepsrondleidingen. Je kunt je er informeren over de rol van de koopvaardij in de Tweede Wereldoorlog. Informatie is te vinden op www.ovmrotterdam.nl
En wat mijn opa betreft: volgens oma deed hij gewoon wat hij moest doen. Punt uit.
M | 11 oktober 2005Juist ja! Ik vraag me heel vaak af, wanneer wij ooit in oorlog zouden raken, wie er dan nog durft. Zijn of haar taak op zich neemt en doet wat hij of zij zou moeten doen. Grote monden genoeg, maar wanneer het er echt op aan komt...hoop ik dat we nog steeds durven. |
Marijk | 11 oktober 2005Ha M! Mooi plaatje! En bedankt voor je reactie. Hoop je weer eens te zien! Marijk-V |
M | 12 oktober 2005Lijkt me ook erg leuk, was eigenlijk te kort in Locus 010 toen hè! |
Marijk | 24 oktober 2005Locus010 was zeker te kort. Maceo Parker helaas gemist. Ik was in Italie..... |