‘Hij is, is eh redelijk hoog. Dat is wel effe schrikken als je aankomt.’ Tobias Aalderink is een van de vier Nederlandse snowboarders die aanstaande zondag op de aan de Wilhelminakade gebouwde schans meestrijden in de World Cup.
'Ik heb het wel eerder gedaan het schanspringen van deze hoogte’, zegt Tobias en dat mag je hopen voor iemand die meedoet aan de World Cup, ‘maar niet dat ie op een stellage staat. Dat je er daadwerkelijk van af kan vallen.’
Net voor de start is het spannends, zegt Tobias ‘Dat je boven staat en mensen tegen je beginnen te schreeuwen en dan moet je van dat ding af, dat is wel ff slikken.’
Als je in die trick zit wat denk je dan? ‘Eh help...Je ziet de schans voorbij flitsen en ziet de Erasmusbrug waarschijnlijk voorbij komen en dan moet je landen. In de lucht kan je niet veel meer veranderen. Het gaat om je afzet. Hopen dat het goed gaat.’
Dolf van der Wal is nog niet echt onder de indruk. ‘Als de sneeuw er ligt, gaat het pas echt beginnen.’ En dat duurt nog een paar dagen. Omdat de baan buiten ligt en verwacht wordt dat het zonnetje gaat schijnen dit weekend wordt de sneeuw pas op het laatste momen aangebracht. Zaterdagnacht zullen zo’n dertig shapers de sneeuw de berg op scheppen.
‘Het ziet er wel stevig uit. Steviger dan normaal.’ Dolf heeft wel eens meegemaakt dat de schans bovenaan behoorlijk wiebelde. ‘Als je boven staat en alles gaat heen en weer, dan krijg je toch de kriebels in je buik.’
‘In Zurich stortte afgelopen jaar zo’n zelfde schans in elkaar’, weet Jody Koenders te vertellen. Niet toen er gesprongen werd maar toen ze nog aan het bouwen waren.’ Precies op de plek waar wij nu staan, voegt ie er nog aan toe om mij te stangen. Jody is een oude rot in het vak, hij is 26. Maar nog blijft het 'een vaag moment' als hij bovenaan staat. ‘Je probeert heel kalm en relaxt te zijn maar ik ben altijd enorm zenuwachtig boven.’
David Mol heeft nog nooit een World Cup Big Air gedaan op zo’n stellage, alleen op de berg. ‘Dus het wordt ff afwachten hoe ik me voel. Maar ik gok op zenuwen.’
De rijders starten vanaf 35 meter hoogte. Dit keer dus op ijzeren palen, met uitzicht op de Maas. Het is voor het eerst dat ze zoiets in Nederland neerzetten en dat is voor de snowboarders ook indrukwekkend om te zien. ‘Normaal kom je aan en is het klaar’, zegt Jody, ‘dan zie je niet dat de schans opgebouwd wordt. Nu zie je hoeveel werk en tijd dat kost, voor één dag, dat is heel bijzonder.’
Al de hele week wordt er hard gesleuteld, gezaagd en getimmerd. ‘Sneeuw of hout of berg er onder, maakt niet uit, je moet altijd landen’, zegt David. ‘Maar nu ben je in eigen land en heb je publiek erbij en dat zijn waarschijnlijk ook bekenden dus het wordt wel zenuwen onderdrukken. Maar vanaf de indrop daarboven ben je gefocust op wat je moet doen voor de trick en daarna moet je doorkijken naar de landing. En zodra je beneden bent, is het of blijdschap of terleurstelling. Ik hoop blijdschap.’
Meer weten over deze durfals, kijk op www.bigairrotterdam.nl
Door: Femke Stroomer
