Gisteren gingen ET en ik naar Villa Zebra, het leukste kinderatelier annex exporuimte in Rotterdam. Toen we de bus uithuppelden, maakte mijn hart een sprongetje: De Maas! Boten, bruggen, beton en bling-bling.....zucht......wat is Rotterdam toch mooi...en ET ook. Gauw nog zoenen voor de foto, de Erasmusbrug op de achtergrond. Altijd leuk. Allez, op naar de boekpresentatie van Boterham met pannekoek, een kookboek voor en door kinderen gemaakt.

Wij waren bijna de eersten. De meest fantastische hapjes staarden ons aan: gifgroene, roze en knalgele gebakjes, opgeleukt met lege champagneglazen met roze suikerrand. Ernaast stonden borrelglaasjes met een Bloody Mary-achtige substantie erin. Ik werd danig nieuwsgierig naar het rode goedje. Langzaam stroomden de jonggenodigden binnen. Wij vergaapten ons intussen aan kunstzinnige vrolijke nestkastjes aan de muur en een paar heel inspirerende prentenboeken in de kast. Villa Zebra is hot!   

Plotseling sprong er een dame met microfoon op een paar blokken. Aja, zij ging het geheel presenteren dus? Na een intense beroepsgedeformeerde blik -ik ben dus gewoon een kritische zeikerd- moest ik toegeven dat ze het erg goed deed: ze was enthousiast, echt, ze betrok de kinderen er goed bij en ze zag er nog goed uit ook. Alleen die stem....wat was daar nou mee?

De dame nodigde ons uit om de makers van het boek met een warm applaus te ontvangen. Aan de Maaskade arriveerde een select gezelschap met de watertaxi. De jonge auteurs gingen aan wal samen Remko Kraaijeveld en Edwin van Gent, de initiators van het project. Ze sjouwden twee knalgele kisten mee. Wij klapten ons een ongeluk,  Mrs. Mystery hupste vrolijk langs het water en ineens zei ik tegen ET: "Wat zei ze nou? Heette ze nou Mylene?" Mijn God, ik stond al een kwartier oog in oog met Mylene, DE Mylene van de Z@ppflat op Nederland 3. Ik kijk al een jaar naar haar, elke ochtend om 7 uur met mijn Petit Jean. En dan iemand gewoon niet herkennen. Wat vaag zeg! 

Terug binnen was de sfeer fantastisch: De eerste exemplaren werden uit de kisten getoverd, plus ettelijke liters AA-champagne. De kinderen vertelden wat over hun zelfbedachte recepten, intussen hun roze suikerrand ongegeneerd van hun sjieke glas aflikkend. Uitgebreid met lange talen van hun tong, het glas zelfs ondersteboven houdend. Dan weet ik weer waarom ik met kinderen werk. Remko (fotograaf) en Edwin (kok) vulden aan hoe het boek tot stand gekomen is. Erg leuk, maar het kwam niet goed uit de verf omdat de geluidsinstallatie haperde. Jammer! En ik heb nog nooit eerder van zulke lekkere kleddergebakjes op, zelfs niet toen ik in een vorig leven trouwde.

Het boek is prachtig geworden, met veel kleurige foto's en tekeningen bij de recepten. En het is een kookboek waarin voor de verandering geknipt, geknoeid, geplakt en geschreven mag worden. De Bloody Mary was aardbeiensoep trouwens, ook een recept uit het boek. Wil je weten hoe je een Tropische Smoothie kunt maken? Dan kun je het boek voor 19,95 euri aanschaffen. Een origineel cadeau voor een kinderfeestje! Fully inspired treinden we aan het eind van de middag naar het Zonnige Zuiden terug. 

Noot van mijzelf: Ik weiger om pannenkoek te schrijven. Dat kan ik niet over mijn toetsenbord verkrijgen, yuk!