Veertig worden is niet meer zomaar iets, maar een gebeurtenis die alsmaar meer op allerlei fronten belicht wordt. Zelf heb ik een geweldige feestdag ondergaan, zonder ook maar enig besef van leeftijd te hebben. Ik geloof dat ik nu pas een beetje op gang ga komen en aangezien mijn gestel daar geen signalen tegen geeft weet ik zeker dat dat klopt. Ik ben sterker dan ooit op allerlei gebied. (http://www.stoppen.be/tao/veertig.htm)

Ik vouw de zaterdags Volkskrant open en Femke Halsema glijdt er tussenuit op de grond.(www.linkselente.nl) In de bijlage wordt ze uitgebreid geïnterviewd, vanwege haar naderende veertig zijn. Ik heb haar altijd bewonderd, niet in het minst vanwege haar verschijning. Ik lees aandachtig en ik kan me vinden in haar idee dat niet de inhoud van haar strijd, maar de vorm en de entourage is veranderd, nu ze veertig is. Ze heeft veel meer zeggenschap over alles wat ze wil en doet en hoeft veel minder hard te roepen om gehoord te worden.

Jacqueline vierde gisteravond haar veertigste verjaardag met een erg leuk feest. Iedereen was gevraagd vooral glammerous te verschijnen en zo trok ik een oud-roze pak aan, haar strak achterover en licht opgemaakt, als de verlopen kunstnicht uit Kralingen, waar zij woont met Eric. Eric is van nature minstens zo gemakkelijk een nicht als ik, wat op dit feest direct duidelijk was. Ook Jacqueline ondergaat haar veertig zijn met groot gemak.
(http://www.75.nu/75puntNUexpo_automat.htm)
Haar prachtige verschijning is alles behalve die van die ooms en tantes die 30 jaar geleden zwaar rokend bij ons op familifeestjes flauwe grappen over deze leeftijd maakten.Mensen waren toen ook aanzienlijk ouder, versletener in ieder geval, dan nu.
Ik word 92, dus ik ben nog lang niet op de helft. En ik leef veel gezonder dan de generatie vóór mij, dus wat staat me in de weg.
Met Soesja Citroen (http://www.trombone-usa.com/citroen.htm) praat ik over of en hoe wij dan in zo'n verzorgingshuis terecht zullen komen. Gruwelijk! Ze zingt binnenkort in het Rosa Spierhuis in Laren, waar de fine fleur van de Nederlandse kunstscene haar laatste jaren slijt, mits er voldoende pecunia en cultureel belang zijn overlegd.
(http://www.kunstbus.nl/verklaringen/rosa-spierhuis.html)

Vijftien jaar geleden was ik daar eens, om de expositie van de beelden van Kees Schrikker (toen 88 jaar, inmiddels overleden) voor te bereiden.
(http://www.galeriepietershuis.nl/Keeschrikker.html) Het was er elitair in alle opzichten en daardoor voor mij een schrikbeeld, hoewel het ook wel op de lachspieren werkte. Ik vrees dat ik tegen die tijd niet zo veel te kiezen heb, maar dit kies ik in ieder geval niet.

We fietsen om half drie door een klamme regen vanuit Kralingen, ook al zo'n buitenwerkelijk stukje Rotterdam, terug naar Oud Charlois. Het was een heerlijk feest, met geweldige mensen, maar ik ben blij om hier te wonen.

groet ivo

Array
(
)