j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Voor de vijfde maal op rij vindt in september 2005 De (Internationale) Keuze van de Rotterdamse Schouwburg plaats, samengesteld door programmeurs Annemie Vanackere en Jan Zoet. Met dit jaar zes producties in de Grote Zaal – waarbij de Proustmarathon van het rotheater als één voorstelling wordt geteld – en zeven in de Kleine Zaal biedt het festival een uitgelezen selectie van individuele theaterkunstenaars. Met hun werk zitten zij op de huid van de tijd en verhouden zij zich expliciet tot ‘de buitenwereld’: het Keuzeprogramma biedt u suggesties – eerder dan instructies – hoe het leven te leven.
In het hart van de (Internationale) Keuze 2005 krijgen deze suggesties de vorm van de zogenaamde lezing- performance, theater met een documentair-biografische inslag waarin de performer zijn fascinatie voor een onderwerp wil delen met het publiek en teruggrijpt naar de rol van verteller: de oervorm van het theater. De dia-performances van de Chinees-Australische
Wil liam Yang – in De (Internationale) Keuze 2003 te zien met Blood Links – zijn hier een prachtig voorbeeld van, omdat via terloopse verhalen en anekdotes een grote wijsheid wordt ontvouwd.
Of de soloperformances van Tim Etchells, artistiek leider van de Engelse theatergroep Forced Entertainment, eveneens een ‘eenvoudige’ verteller die zijn persoonlijke geschiedenis
kleurt met homevideo-achtige beelden en die je door zijn openhartige directheid van begin tot eind geboeid houdt. De Libanese theatermaker Rabih Mroué verbindt in zijn ‘lezing’ de gewelddadige
Body Art-acties uit de jaren 60 met een werknemer die zijn collega’s neerschiet, waarmee hij de gespannen verhouding tussen het individuele standpunt en de maatschappelijke regels thematiseert.
Ook de vierdelige Proustcyclus Op zoek naar de verloren tijd van Guy Cassiers bij het rotheater gaat over lezen, Guy Cassiers’ ‘lezing’ van het oeuvre van Proust.
De Proustcyclus maakt de brug naar de overige Keuzevoorstellingen met een grote theatrale en beeldende kwaliteit, waarvan de makers doorgaans uit andere bronnen putten dan de traditionele
bronnen van het toneelrepertoire. Zij zoeken naar theater als levende werkelijkheid, als ritueel, als mogelijkheid voor een collectieve catharsis hier en nu. Zo is er de rauwe beeldenstroom van de
Italiaanse theatermaker Romeo Castellucci, de karikaturale gekte van de personages van ‘onze eigen’ Aliz e Zandwijk, Jan Lauwers’ waanzinnige avonturentocht tussen droom en herinnering aan de kindertijd, de zintuiglijke verleidingskracht van Peter De Bie van het Vlaamse Laika, de extreme beeldende wisselbaden van VA Wölfl’s Neuer Tanz en het gefilmde, extatische ritueel van Iraniër Abbas Kiarostami.
De (Internationale) Keuze kiest voor makers die op hun eigen wijze zoeken naar de essentie van het theater. Zij zoeken naar oorspronkelijkheid en directheid die het traditionelere
repertoiretheater hun niet biedt. Met gebruikmaking van andere disciplines – vooral beeldende kunst en film – trachten zij de tijd zo dicht mogelijk op de huid te zitten. Zij proberen de tijd te
vangen, stil te zetten of te reconstrueren. Zo is de voorstelling histoire(s) van de Spaanse choreografe Olga de Soto een reconstructie van en eerbetoon aan de legendarische voorstelling
Le Jeune Homme et la Mort uit 1946 van Jean Cocteau aan de hand van gefilmde herinneringen van de toeschouwers van toen. En Marcel Proust doet in zijn romancyclus natuurlijk niets anders dan op zoek te gaan naar de verloren tijd.
De (Internationale) Keuze is een eerbetoon aan gedreven theatermakers die zich laten leiden door hun mededogen met de mens en die voorstellingen maken die zich onderscheiden door hun
beeldenkracht, humor en grote schoonheid. Van 5 t/m 24 september 2005.
Voor meer info: www.deinternationalekeuze.nl