Waar waren die spannende tentjes op het Grotekerkplein voor? Wat was er nou weer aan de hand in de stad?
Terug van even weggeweest, in gedachten nog op Sardinië, zat ik gisteravond in Dudok bij te kletsen met Dochter. Over de stilte van het eiland. Een stilte die we in Nederland niet meer hebben, laat staan in Rotterdam. Over hoe het was om alle dagen heel veel zon te hebben. Wat mistroostig staarden we naar buiten. Het was somber, miezerig grijs.
Opeens knalde er een vrolijk getoeter naar binnen. Iedereen stond op. Wat was dat?! Een bizar karretje schoot voorbij. Er zat een man in, prachtig geschminkt en gekleed. Een man van het brede gebaar. Zo plotseling als hij kwam was hij ook weer weg. Sardinië was passé, nu hadden we het over die man. Had hij wat met de tentjes bij de Laurens te maken? We rekenden af en gingen op zoek.
Natuurlijk had hij wat met de tentjes te maken. Het was weer tijd voor het Straatfestival! En die flitsende man maakte deel uit van de Spaanse groep Azar Teatro. Op het Grotekerkplein speelden ze Barroco Roll. Wat een prachtige kostuums, wat een heerlijke barok! Dit was een fijne avond.
Maar helaas: het werd donkerder en donkerder. Drupjes konden het niet nalaten samen een plensbui te maken. Ik rende naar huis. Nog voor ik thuis was barstte het onweer los. Van Rotterdam, speciaal voor Azar Teatro: een donderend applaus!
Alles is weer ‘back to normal’. Nederlands weer, verkeer- en bouwgeluiden, NOS/Talpa-geouwehoer. Het programma van het straatfestival ligt voor me. Waarvan gaan we smullen dit weekend? Vanavond eerst even kijken bij de trappen van het WTC. Hier mag aanstormend talent vanaf 18.00 uur gaan bewijzen waarom ze niet langer aanstormend, maar 100-procent talent denken te zijn. Gegarandeerd ‘Five minuts of fame’ dankzij sponsor De Havenloods. Morgen: rondje door de stad. Alle podia langs, en om 16.00 uur naar het orgelconcert van Geert Bierling in de Laurens. ‘s Avonds naar het carillonspektakel op het Schouwburgplein. Transe Expresse met Maudits Sonnants. Niet vergeten! 22.00 uur. En zondag? Opnieuw zwerftocht langs podia. Bonnetjes mee uit de festivalkrant: één om te stemmen voor de publieksprijs en de andere voor de fles rozé met korting, in te leveren bij de Horeca-stand op het Grotekerkplein.
Nog even denk ik aan Sardinië. Aan Timo, die er filmde en entertainde. Die me had gevraagd waar ik vandaan kwam. Aah, Rotterdam! Fijne stad. Hij had er drie maal opgetreden tijdens het straatfestival. Dit jaar kon hij niet. Hij moest op Sardinië blijven voor z’n werk. Verrek, ik had het kunnen weten! Al tijdens mijn vakantie! Waarom die tentjes bij de Laurens stonden. En dat er weer wat te doen was bij ons.
Timo zie ik vast nog wel eens terug. Niet als Timo, maar als z’n alterego. Ergens op straat, in Rotterdam.
