FF3D: Dance Parade 2005

Om kwart voor elf ’s ochtends liep ik gister richting café Ari, hier moest de pers zich melden.

Ik ben een half uur te vroeg en kijk vast wat om me heen.

Mensen verzamelen zich al bij de karren en staan al aan de kant te dansen, maar een klein groepje van ongeveer zeven jongens staat op de Nieuwe Binnenweg alvast voor te drinken.

Bier in overmaat en wat eigenlijk ook onmisbaar is geworden bij zulke party’s is partydrug. De jongens van ongeveer een jaar of achttien snuiven er rustig op los.

Om twaalf uur is de antennerotterdam crew compleet en gaan we allemaal op avontuur uit.

Op de karren staan leek me nog niet interessant en de dames op de kar evenmin. Het publiek wil ik bekijken, die krijgt er tenslotte niet voor betaald.

Op de Dance parade veranderen de dames in duiveltjes, engeltjes, politieagentes en konijntjes.

Music make them lose control, dat gold voor enkele dames die maar al te graag hun ronde vormen wilde laten zien.

Wanneer ik op schouwburgplein besluit op een kar te stappen ging ik over van de sfeer van de straat, naar de sfeer van de kar en dat is een wereld van verschil. Hartstikke leuk was het op de kar met alle gezellige vrolijke danseressen en dansers die zich erop bevonden, maar mooier was om vanuit de kar foto’s te maken van de mensen aan de kant.

Duizenden mensen stonden aan de kant en alles en iedereen was in beweging, de mensen keken uit naar de Dance Parade en namen er zelfs vrij voor.

Sommige waren minder te spreken over de parade, de kleine kinderen bijvoorbeeld die door mama mee genomen werden naar de parade en blootgesteld werden aan het geweld uit de boxen, maar niet alleen de kinderen vonden het lawaaierig ook een wat oudere man liet overduidelijk met zijn vingers in zijn oren weten dat zo’n feest te lang geleden voor hem was.

Op de weena stapte ik van de bus af en liep ver vooruit richting de Coolsingel waar alleen de verkeersregelaar op zijn motor zat.

De mensen die soms al uren stonden te wachten keken van verveeld ineens wat zenuwachtig en de voorzichtige dansbewegingen begonnen in de knieën en schuddende hoofden, maar wanneer komt die kar nou?

Wanneer alle karren op de coolsingel zijn en ik mijn foto’s heb genomen haast ik me richting de Erasmusbrug. Hier staat een hoogwerker die gereserveerd is voor de pers en al snel staan we enkele meters in de lucht en trekt de dansende stoet voorbij. Van boven is goed te zien hoeveel mensen er op de been zijn, want het zag zwart van de mensen vanaf de Erasmusbrug tot ergens aan het eind van de Coolsingel.

Op de Erasmusbrug besef ik dat het een heel end is richting Katendrecht en  bedankte voor die wandeling en stapte op een kar.

Dance4life is zo vriendelijk geweest om mij een lift te geven en wanneer ik eenmaal zit besef ik pas hoe moe ik ben van het lopen en sukkel bijna in slaap.

Wanneer er iemand op mij valt is het gedaan met de rust en sta ik op om weer leuke foto’s te maken.

Wanneer we Katendrecht binnen rijden zonder muziek is het even rustig ademhalen voor iedereen die al uren stond te dansen.

Het enorme end naar het eindfeest is niet voor mijn voeten bestemd, nee veel te ver.

Wanneer we eenmaal aangekomen zijn vind ik de rest van de antennerotterdam crew en even hangen we, maar al gauw gaat iedereen zijn eigen weg.

Het eindfeest is al in volle gangen, de tenten staan vol met mensen en overal gebeurt er van alles en nog wat. En loop ik rustig de kraampjes af naar iets leuks. Wanneer ik zoek naar iets leuks kom ik mensen uit mijn wijk tegen die zich inzetten om drugs en alcohol voorlichting te geven.

Tegen een uur of zeven wanneer ik een meisje flauw ziet vallen en zij bij mijn collega’s van het Rode Kruis behandeld word, hoor ik dat deze dame een pilletje teveel op heeft en ze met een warmte deken in het “noodhospitaaltje” op tempratuur wordt gehouden en zo nu en dan word er gekeken of ze nog wakker is. Het risico van drugs!

Wanneer er kleine vechtpartijen uitbreken en ik zelf ook met een agressieveling in aanraking komt vind ik het wel genoeg geweest en ga ik met de camera huiswaarts.

Een heel eind lopen is het vanaf Katendrecht naar Crooswijk, maar het was de moeite waard.

Ik heb een geweldige dag gehad, de muziek was op alle karren goed “het is maar waar je van houdt, maar iedere kar had  zijn liefhebbers” en het is tijd om mijn bed in te duiken.

Karim Khaoiri