Zit zoiets in de genen of is het aangeleerd? Ik kreeg tijdens mijn jeugd naast hapjes levertraan ook hapjes tevredenheid en hapjes positief denken van mijn moeder. Elke dag weer. Als ik mijn bord niet wilde leegeten omdat ik spinazie haatte zei ze: "Kom, nog drie hapjes, dan is je bordje leeg. Je wordt er sterk van!" En als ik de pest in had omdat ik zo vroeg naar bed moest, dan was het dat hoe eerder ik sliep, hoe eerder het Sinterklaas was. Van dat soort dingen. Dat bij mij het glas dus altijd half vol is, in plaats van half leeg, is eigenlijk niet zo vreemd. Ik ben een gehersenspoelde.

Gisteren ontmoette ik bij de brievenbus ook zo'n type. De man naast mij constateerde blijmoedig dat hij te laat was voor de laatste lichting. Zijn brief zou tot maandagavond in de brievenbus blijven liggen. Maar was het niet fijn dat de brievenbus op tijd was gelicht?! Die postophaler had zijn werk toch maar weer goed gedaan. Blij!!!

Net als een kennis van een kennis die in een schitterend appartement aan de Maas woont. Nou zou ik daar ook blij mee zijn, maar deze dame is blind. Ze heeft zelf nog geen dag van het uitzicht kunnen genieten. "Nou en, geeft dat? Mag een blinde soms niet op een mooie plek wonen? Als mijn bezoek geniet, geniet ik ook!", beweert ze altijd met grote stelligheid. Klasse! Positivement Charmant.

Dan is er nog de izegrim-positivo. Hij is een wat eenzame, narrige man met een supersonisch gehoor. Zijn buren kennen hem slechts van een enkel gesprekje dat meestal over geluidsoverlast gaat. Het is zo’n man die, als er drie etages lager een wind wordt gelaten, verschrikt overeind schiet. Toch woont hij in een penthouse in het centrum, omdat hij nou eenmaal in het centrum wil wonen. Als hij op zijn balkon zit heeft hij oordoppen in. Hij doet gedopt blijmoedig zijn yoga-oefeningetjes tussen de potten met bamboe. Geluid sluit je uit, in zijn centrum heerst rust. Poooooozietievvvvvvv.....

Nou zijn er mensen die beweren dat je blijmoedigheid kan leren door middel van de kiertjes-therapie. In het kort komt het er op neer dat je het licht in de gang moet aandoen, je vervolgens moet opsluiten in de toilet, waar het licht absoluut niet aan mag, en dat je je blik strak op de gesloten deur moet richten. In je blikveld is dan een groot zwart gat. Denk aan alle zieligheid van het moment, tot je bijna niet meer kan. Wend dan je hoofd een fractie naar links of rechts en zoek een kiertje. Je ogen zullen een klein geel streepje langs de deur naar binnen zien kruipen. Dat is het leermoment. Bekijk de dingen eens van een andere kant, misschien is het dan allemaal niet meer zo erg.

Opgeklopt ‘don’t worry-be happy’-gedoe! Ik hoor de notoire sombermansen morren. Depressief worden ze er van! Welke zot schrijft er nou een stukje over positief denken? Zeker ook iemand die later op haar sterfbed gaat zeggen dat het goed met haar gaat! Dat is niet gezond. Dat slaat nergens op! Goh, ja.... Daar zit eigenlijk ook wel wat in. Bewaren we voor de volgende keer: Rotterdamse Depressivo-Varia.