Er schijnen dit jaar minder toeristen in Frankrijk te zijn. Ik heb het nu al van drie mensen gehoord. Het is de economie he, de euro of de concurrentie van andere landen.
Het zal me eigenlijk een worst zijn, ik ben op vakantie. Maar op de een of andere manier raak ik dit jaar vaker in gesprek met de Fransen. Geen idee waar het aan ligt.
Gisteren nog in Cap d,Agde, een populaire badplaats, raakte ik aan de praat met een boutiekhouder die katoenen kleding verkocht. Hij klaagde steen en been over de slechte handel. Zijn vrouw had gezegd je moet wat gaan doen, thuiszitten kan niet met twee kinderen van 3 en 5 jaar, er moet geld op tafel.
Maar hij had geen goed contract kunnen krijgen, hij huurde nu zijn winkeltje, in zo’n typisch flaneerboulevardje waar de verhitte strandgasten dagelijks pathetisch doorheen sjokken, voor 10.000 euro voor zes maanden, hij schreef de bedragen op de toonbank. Hij moest de huur notabene vooraf betalen en deze maand had hij welgeteld 1230 euro verdiend. Het is een gekke wereld, waar moet het heen, iedereen zit maar voor de televisie. Hij heette Sharif en kwam uit Guadaloupe. Waarom ga je daar niet terug naar toe, vroeg ik. Nee, nee, veel te klein, iedereen let op elkaar. Hij wilde liever naar Afrika, daar schijnen veel Fransen naar toe te verhuizen, met name Marokko, alles is daar veel goedkoper, voor 300 euro in de maand heb je daar al een paleis. De huizenprijzen hier in Frankrijk zijn de laatste twee jaar verdubbeld !
Het was een sympathieke gast, misschien verteld ie het aan al zijn klanten zodat ze meer kopen. Maar goed, het zal hem echt wel hoog zitten, ik had mijn kleding al gekocht voordat ie met zijn verhaal begon. Ik vind het eigenlijk best dat er weinig toeristen zijn, je word stukken vriendelijker behandeld, de prijzen zijn zowat lager dan in Rotterdam en de Fransen praten dus weer met mij.
Bij het bakkertje dat hier iedere ochtend om half elf toeterend met brood aan komt rijden, vragen de vrouwen die zich 20 jaar lang beperkten tot bonjour, nu ineens van alles aan me. Wat ik van hun brood vind en waar ik vandaan kom. Nederland, tulpen ? Nee nee ik kom uit Rotterdam, daar zijn geen tulpen.
Wat ik nu zeg is niet helemaal waar, de dames waren altijd al vriendelijk, maar dit is een column en het is toch een leuke gedachte dat nu het slecht gaat met de Fransen, ze zich plotseling minder arrogant opstellen. De huizenprijzen hier in de buurt zijn overigens zo gestegen doordat rijke toeristen vooral Engelsen zich hier een tweede huis aanschafte. Ik bedenk me plots dat ik nog nooit met een Engelsman of vrouw hier gepraat heb. Ik zie ze alleen in hun kapitale jaguars en fourwheels voorbij rijden, eten in restaurants en scharrelen op rommelmarkten. Ze zien er allemaal hetzelfde uit; oud, grijs en typisch Engels.
Ik wilde eigenlijk schrijven over de zwaluw, die iedere nacht bij ons in de kamer slaapt, de volgende keer dan maar.
