j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Ik heb vakantie. Ik weet dat het kloteweer zal worden, minstens de hele dag lang. Ik heb een vrijage met Rotterdam. Eén en één en één is drie: op zondagochtend om 11.02 uur zit ik in de trein, bestemming Kunsthal.
Met soppende schoenen van de regen- en windhozen raak ik aan de praat met een vriendelijke man, of liever gezegd: hij raakt aan de praat met mij. Hij klaagt een half uur onafgebroken over treinvertragingen, overstappen, gemiste treinen, een vriendin in Maastricht en omleidingstrajecten. Ik laat me niet uit het veld slaan en kan er nog twee dingen tussendoor wurmen: "Joh, ik zou snel gaan samenwonen als het je allemaal teveel wordt!" en "Weet jij of dit kleine rode vierkantje op de plattegrond de Kunsthal is?" Hij knikt bevestigend.
Lijn 8 zit bomvol toeristen uit alle delen van het land. Hè, gelukkig, ik voel me altijd zo vreselijk Brabo-gebekt hier, het valt echt op. Nu ben ik gewoon een anoniem dagjesmens. Als ik in de stromende regen uitstap en begin te lopen, zie ik een paar heel mooie dingen. Het Koningin Emmaplein, met z’n prachtige huizen, geboogd langs de straat. Ik krijg er een beetje het Mary Poppinsgevoel bij. Een halfvol flesje Breezer (de gele) op een betonnen rand. Of heeft er iemand in staan…..nee toch zeker?????? Ik kijk nog eens heel goed. Nou ja, het steekt fleurig af bij de omgeving, we gaan niet zeikerig doen! Intussen kruist een escargot met een huisje op z’n rug mijn pad, terwijl de wind aan mijn regenboogplu rukt. Woesjjjj, wat poëtisch! Ik ben helemaal doorweekt, maar voel me zo vrij als een vogel. Kunsthal, here I come!
Bij binnenkomst voel ik me al minder poëtisch: ik lijk zelf wel een escargot die een druipend spoor achterlaat. Gauw mezelf ontdoen van die natte troep. Daarna uitgebreid smsen met twee vrienden: met de één krijg ik woorden (hoe kan het ook anders met ………..x 148 =…………… tekens?) wat met een soort van eenzijdig bestand afloopt, en met de ander spreek ik iets af voor een bakje warme thee in zijn huis in Rotjeknor. Verdomme, nu heb ik alleen nog maar in de toiletten zitten drukken! Op mijn telefoontoetsen welteverstaan! Gauw naar binnen.
Eerst bekijk ik een expositie over Gaudí. Het is ongelooflijk wat die man voorelkaar gekregen heeft, zowel constructief als decoratief. Ik bewonder maquettes, kettingmodellen en foto’s, een gedeelte ervan is ter beschikking gesteld door de TU in Delft. In het auditorium zijn kinderen Gaudiaans aan het knutselen met mozaïekscherven. Zal ik een ansichtkaart maken om cadeau te geven bij het bezoek straks? Nee, ik durf niet. De tentoonstelling is wel een aanrader. Barcelona is intussen gestegen naar de nummer 1 van mijn lijstje: nog te bezichtigen buiten Rotterdam.
Nieuwsgierig volg ik de pijl richting de frietkotten. In België is het gemeengoed, rijdende of stacaravans met een dampende madam erin die de heerlijkste friet bakt. Geen patat, geen patatje, geen frites of patates frites, nee, gewoon ordinair FRIET. Met zure, dikke, vette mayonaise erbij, in een papieren puntzak. Allez, mee veul zout! Als rechtgeaarde reserve-Belg loop ik verwachtingsvol naar de plek. Oh…..da’s wel een teleurstelling……er hangen alleen foto’s, en dan nog maar heel weinig. Ik had stiekem gehoopt dat daar een echt verroest geval zou staan. Dan ga ik binnenkort maar weer es shoppen in Antwerpen.
Wat is er verder nog? Foto’s van Frida Kahlo en James Dean. Nee sorry, dat is niet zo niet mijn ding. Schilderijen van Van Mastenbroek, Oud-Hollandsche impressies van de Rotterdamse havens. Nee, daar heb ik laatst al veel van gezien in Madrid.
En dan sta ik ineens bij de expositie "De soldaat die nooit slaapt". Links en rechts staan vitrines met allerlei soorten landmijnen, uit allerlei burgeroorlogen, overal ter wereld. Ik heb echt een hekel aan welk wapenarsenaal dan ook en wil snel doorlopen. Totdat ik zie wat er in het niemandsland ligt: een reusachtig oppervlak van cremekleurige formica tegels, met tientallen afbeeldingen van landmijnen. Levensecht en levensgroot. Er komt een groepje kinderen aan, ze stoten elkaar aan en…hop-hop-hop! gillend van plezier springen ze van mijn tot mijn. Twee oudere dames bekijken het tafereeltje, en…. hup-hup-hup! lachend gaan ze de kinderen achterna. Helemaal verbaasd en wakker geschud sta ik het aan te kijken. Wat een tegenstelling! Wat een geweldige eye-opener! Dit vind ik nou kunst met een grote K. Dit vind ik nou een mooi moment om weg te gaan. Onder de indruk bestel ik nog een cappuccino met perentaart. Half opgedroogd struin ik weer de paden op, de lanen in.
p.s. Met de complimenten aan Rem!
Kroontjespen | 02 augustus 2005Goed geschreven, leuk om te lezen. |
Karin | 02 augustus 2005Dankjewel, Kroontjespen! Ik heb even naar je gezocht, ik ben hier nog niet zo lang. Je Fantenneverhaal en het zwarte kattenverhaal springen er echt uit voor mij. |
Kroontjespen | 03 augustus 2005Dank je, dank je. Ook ik heb wat research gedaan maar kon je niet vinden tussen de correspondenten.. how come? |
Karin | 03 augustus 2005Ik zag inderdaad dat er een lijstje was met correspondenten. Dat wist ik niet eens! Ach ja.....ik hoef daar niet per sé tussen te staan hoor. Mijn schrijfsels zijn te lezen nu, dat is voldoende. |
Kroontjespen | 04 augustus 2005Nonsens! |
Noortje | 05 augustus 2005Hoi Karin! Als je ook tussen de correspondenten wilt staan, moet je zelf even je log-in maken. Het log-in veld vindt je als eerste veld wanneer je inlogt. Daar kan je een stukje tekst + een plaatje toevoegen. Ik hoor het wel mocht het niet lukken... |
Karin | 05 augustus 2005Nou, vooruit dan, ik ga overstag! |
de boer | 15 november 2005info&anta .nlvraagje wie heeft de landmijnen geleverd en kunnen wij die ook gebruiken voor een nieuwe thema "Landmijnen de wereld uit? |