Ik vond het wel lief, die brief. Maar voor mij was-tie niet nodig. Het was alleen maar heel errug leuk, zo’n bonte stoet die ik vanaf mijn balkon zag langstrekken.

Vandaag was het weer zover. Ondanks de miezerige grijzigheid rolden tegen zevenen de eersten van een grote zwerm skaters richting Binnenrotte. Rijp en groen, groot en klein, een flinke hoeveelheid assorti.

In de vooravond waren de eerste voorbereidingen te zien geweest. Verkeersborden die de afsluitingen aankondigden, sponsorvlaggen, rood/witte afzetlinten. Xpo-jongens in actie.

Even na half acht zette de suspense in. Eerst, bij gebrek aan verkeer, doodse stilte. Toen aanzwellend geroffel, als een ver onweer dat snel naderbij kwam. Met een voorhoede van motoragenten en skate-securities.

Daarna het volle geluid van tienduizenden wieltjes op het asfalt van de Goudsesingel. Volume op maximaal, zoefffff, zoefffff, zoeffff. Gilletjes van meisjes, die op de hol van Pompenburg naar Singel teveel vaart kregen.

Ik zwaaide dat het een lieve lust was. Probeerde te herkennen. Zag ik MW en zijn vrienden? Was de trotse vader achter de tweelingbuggy er deze keer ook? En de stoere moeder in de rolstoel, met daarachter haar skatedochtertje? Gelukkig, de oude meneer van vorige week was ook weer van de partij. Wat een fitte beer! Opvallend was ook een groepje buren, van de Goudse Rijweg, dat als mascotte een zwarte kat had. Ik probeerde te tellen. Waren er nou meer inliners of 4wheel-drivers? Vanavond wonnen de inliners.

Binnen 20 minuten was de optocht voorbij. Richting Kralingen. Ongeduldige automobilisten bij het Hofplein zochten hulp van hun claxon. Vooruit dan maar, het asfalt was weer voor hen.

Nog 3 keer, dan zou Wednesday Night Skate er voor 2005 weer opzitten. Zou ik misschien ook nog een keer.....? Ik had een paar hartstikke nieuwe skates, te weinig gebruikt door bangigheid. Bang om te vallen, bang om niet op tijd te kunnen remmen. In het Bergse Bos durfde ik wel, rondje Rotte was ook geen probleem. Maar skaten in de stad? De bruggen over, holletjes af? Ik moest er niet aan denken!

Hoewel, als ik Cees nou eens belde..... Cees LeSage van de skateschool? Misschien kon hij mij nog even een spoedcursusje geven, met de nadruk op remmen.

Inmiddels bereikte de muziek van de après-skate mijn huis. De vrolijkheid van de Binnenrotte echoode over het centrum. Ik discoode op afstand mee, wijntje binnen handbereik. Zag plukjes sportievelingen de hotspot verlaten, op weg naar hun eigen N/W/ Z/O. Veel te snel werd het 11 uur en was alles weer gewoon, alsof er niks gebeurd was. Plechtig nam ik me voor een keer mee te doen. Dit jaar misschien nog niet, maar zeker in 2006!