Vanavond zou het dan eindelijk gaan gebeuren. Na drie jaar opgesloten te hebben gezeten in een donkere kast, zouden we vandaag weer daglucht proeven. We zouden weer kunnen doen waar we voor gemaakt zijn: vervoeren, zowel letterlijk als figuurlijk. Gisteren werden we zelf vervoerd, in een auto, van Dordrecht naar Rotterdam. Onze oude eigenaar wilde van ons af. Wij vonden het niet erg; het goede contact dat we in het begin hadden, leek een eeuwigheid geleden en hoewel wij ons nog lang niet afgeschreven voelden, was hij ons al haast vergeten.

Totdat eergisteren de telefoon ging, en gistermorgen weer. We hoorden onze naam vallen, meerdere keren, zelfs vanuit die donkere kast. We werden opgepakt, zelfs afgestoft, en per auto vervoerd naar Rotterdam. Toen de auto tot stilstand kwam, ging het allemaal heel snel. Een vriendelijke stem nam ons in zijn handen, terwijl wij ons tegoed deden aan de zo gemiste buitenlucht. Een ogenblik later zaten we zelfs aan zijn voeten, en – o hemel – ROLDEN we zelfs even! Voor een belachelijk laag bedrag kregen wij een nieuwe eigenaar, maar dat deerde ons niet eens. We zouden weer actief worden! Waren in Rotterdam tijdens de zomer niet die wekelijkse skatetochten? We durfden er amper op te hopen..

Nu was het woensdagmiddag, en lagen we in de woonkamer van onze nieuwe eigenaar. Toen hij even wegliep van zijn pc maakten ons hart een klein sprongetje; www.wednesdaynightskate.nl, dus toch! Even sloeg de schrik ons om het hart toen om vijf uur regen en onweer de Rotterdamse lucht vulden. Maar tot ons grote geluk worden we om zeven uur opgepakt, om voorlopig niet meer neergezet te worden. Onze veters worden strak aangetrokken; wat hadden we dit gevoel lang moeten missen! Voorzichtig rollen we de straat uit.

Bij de eerste slagen blijkt al dat onze nieuwe eigenaar een beginneling is. Het maakt ons niet uit; ook wij moeten even inkomen en om dan meteen keihard te gaan of allerlei stunts te moeten uitvoeren.. Zolang hij maar voorzichtig is en ons overeind weet te houden, vinden we het allang best. Onderweg begroeten we tal van oude bekenden, zowel skates, skeelers als rolschaatsen. Bij de Meent maken we kennis met een paar goed uitziende retro rollerskates, die ons vandaag zullen begeleiden tijdens onze rentree. Vlak voor de start voegt zich nog een paar, vrolijk uitgedoste rollerskates bij ons, omringt door luide muziek uit een joekel van een boomblaster. De sfeer is super, so let’s go!

Tezamen met duizenden anderen komen we in beweging. Even wat trambanen ontwijken, dan volgt heerlijk asfalt. We draaien een bochtje, gaan heuvel op en af.. it feels good to be back! Even later blijkt dat we niet te vroeg moeten juichen. Gloednieuw asfalt verandert in oude klinkers, en de combinatie van onze oude wielen met de techniek van onze eigenaar zorgt ervoor dat we een aantal keer ternauwernood op de been blijven. Ons enthousiasme wordt er niet minder om; waar anderen per se vooraan willen rijden om de muziekauto te volgen, geniet ik van een privé disco verzorgt door DJ Bootsy Paul (Neerlands eerste RollerDJ?). Na een vol uur skaten raken we toch wel wat vermoeid, en de pauze komt dan ook als geroepen.

Terwijl onze eigenaar zijn dorst lest rusten wij uit in het gras, onderwijl genietend van capriolen op ramps en een heuse dansvloer. De sfeer is nog altijd top en na een kwartiertje hebben we weer genoeg energie om verder te gaan. Dwars door Kralingen rollen we naar de finish, terwijl we ons verbazen over het grote aantal mensen dat ons aanmoedigt langs de kant van de weg. Als we de Binnenrotte opdraaien zijn we moe, maar o zo voldaan..

Met een glimlach van oor tot oor brengen we nog enkele uren door op het plein. Onze eigenaar is blijkbaar ook tevreden over zijn eerste skatetocht zonder vallen, want de alcohol vloeit rijkelijk. Als dat maar goed gaat zo naar huis denken we nog, maar die vrees blijkt ongegrond. Als we over de donkere straten naar huis rijden, zet hij zelfs nog even aan voor een eindsprintje. Thuis aangekomen worden we behoedzaam schoongeveegd en onder de kapstok gezet. Oké, we liggen niet op een kussen, maar alles is beter dan in een donkere kast gesmeten te worden.

We gaan volgende week toch zeker weer?