Zondagochtend inchecken. In ruil voor borgsom 2 polsbandjes: felroze voor zo. op ma. en fonkelend goud voor VIP. Gebronsde Chippendale begeleidt ons naar Villa van Doek. Hoog op het spoorwegtalud. Wat een plek! Links en rechts de Maas, de Hef binnen handbereik. Bloeiende klaprozen, dansende vlinders. In de vallei beneden ons een mix van lomigheid (de doorzakkers) en bedrijvigheid (de sportievelingen). Zonovergoten enclave achter security.

We drinken koffie op het middenterrein. Maken een praatje met bekenden. Langzaam druppelen onze gasten binnen. De mobiel maakt elkaar vinden simpel. Wij –V&L – gaan onze Campingbeleving vandaag delen met K*A*R*I*W*A*M*J*E*B.

Zo genieten we met ons allen van de Teckelrace, waarvan we de uitslag missen vanwege iets anders leuks. En worden we geronseld voor de Rummikubwedstrijd, waarvan 4 van ons het verloop laten voor wat het is omdat ze verplichtingen in het Peespaleis hebben. Daarna doen we mee aan E’s fotosessie. Ontspannen poserend, dankzij heerlijk-koele biertjes.

Hoogtepunt van de middag voor R: beste Rummikubster! De hoofdprijs!Culinair hoogtepunt voor ons allemaal: de enorme zakken patat met.

Dan wordt het tijd voor wat anders. In de zinderende namiddag nemen we bezit van de bar boven. Het vinyl tovert klanken van Miles Davis en ander schoons tevoorschijn. A wil de roze hand kopen die uitnodigend naast de bar op de grond ligt. Helaas, de eigenaar is er zelf teveel aan gehecht. Roze hand was ooit zwerfvuil en zal dat misschien ooit wel weer worden. Maar nu nog niet.

Tijd voor een nieuw hoogtepunt: we confisceren twee tafels op het randje van het talud, schuiven ze aan elkaar. Wegwerp-BBQtjes op het muurtje achter ons. Prima catering en sloten wijn. Eten met uitzicht op de rivier, daarachter de fantastische skyline van het centrum. Daar word je vrolijk en stil tegelijk van. KARIWAMJEB, L en ik zijn het er over eens: dit is het mooiste plekje van de wereld.

Als ons gezelschap is gereduceerd tot V*A*L is het donker. Nu is het weer biertijd. Bier na wijn geeft chagrijn, maar niet op Camping. We krijgen er steeds meer lol in. Dankzij de rolstoelende opperspreekstalmeester beland ik in de Mega-kaleidoscoop waar ik met 3 mede-campers word vermenigvuldigd tot 40 in het kwadraat. De kaleidoscoop betovert ons met mozaïken en kleurrijke Rorschachpatronen. Hier wil ik de hele nacht blijven dromen..... wat niet kan. 40 ² wordt weer 4 en 4 gaan samen een biertje drinken. Als ik weer 1 ben vind ik L&A terug en omarmen we een lang niet gezien neefje dat op Camping loopt te filmen. Een oprecht wederzijds: "Wat doe jij hier?"

De warmte van de nacht houdt ons uit de tent. Nog even een ommetje maken. We wandelen A naar huis. Willemsbrug, Oude Haven. Camping gonst nog van bedrijvigheid maar hier is het stil. Van A nog even naar huis, omdat dat op 2x struikelen van A is. We ploffen op de bank en weten ons moe.

In de eerste zonnestralen van de nieuwe dag lopen we weer terug naar het Noordereiland. Zittend voor ons tentje bezien we een Camping in coma. Het Champagne-ontbijt-op-bed zit er voor ons niet meer in. De kelner heeft zijn eindfeest gevierd met iedereen. Twee verse jongens van het evenementenbureau ontfermen zich over ons. We krijgen koffie en English Breakfast. Dat helpt tegen brakkigheid! Roereieren, witte bonen in tomatensaus, worstjes en spek, veel spek!

Terwijl de tenten worden afgebroken, stoelen worden ingeklapt, vertellen ze ons over de wereld van de festivalbouwers. Jongens van het reizende bestaan, van opbouw en afbouw. Sommigen uit de Rotterdamse kraakscene. Hun undergroundmuziek en het organiseren van illegale feesten. De bezoekers van die feesten, grote groepen jonge mensen die in oude bussen door Europa trekken om elkaar te treffen. Eigen gemaakte muziek, kleine prijsjes voor de drank. Subcultuur van hedendaagse hippies. Gelukkig, ze zijn er nog! Het maakt me blij.

Wij gaan naar Scheveningen. Eindelijk slapen, op het strand. Twee grijze hippies. Met onuitwisbare herinneringen aan Camping Rotterdam.