Je bent wel intelligent, he? zegt de jongen die naast me komt zitten. Hij leest over mijn schouder mee met de column van Elvin.
Je bent wel intelligent he, zegt hij nog eens. ‘Ik heb het niet geschreven hoor. Dit een artikel van de website.’ (
http://www.antennerotterdam.nl/read/item/id/18006)
Ja, het is een beetje vreemd. Ik zit midden op de camping, voor de cocktailbar met een strawberry magarita. Dat is misschien een rare plek voor internet op je schoot, maar je bent Antenne of niet.
En Antenne zit vier dagen fulltime op Camping Rotterdam.
www.campingrotterdam.nlIk laat mijn langharige nieuwe vriend de poster van Camping Rotterdam zien op de site. (
http://www.antennerotterdam.nl/read/item/id/17935) ‘Lelijke poster’, zegt ie. Hoe zo vind je? ‘Ja, misschien begrijp ik ‘m niet. Ik hou meer van kunst met een boodschap.’ Juist ja, denk ik, misschien begrijp ik jou niet. Nee wacht even, volgens mij begrijp jij het niet helemaal, het leven.
‘Sommige jongens houden van ferrari’s maar ik hou wel van vingerssnelheid’, gooit ie zomaar spontaan in het gesprek. Voor zover je het een gesprek kan noemen. Ik achter mijn laptop bezig met een verhaal voor Antenne, en hij, die met zijn vette lokken in zijn biertje, naast me loze kreten zit te lozen.
... ‘Soms heb je zomaar een splinter en die zit er dan de hele dag.’ .... ‘Europa is gekanteld. En als je dan op een politiebureau komt, dan zitten al die mensen daar.’.... ‘Hij heeft er zelf geen last van. Als je je hoofd binnen de caravan steekt dan is het stil.’..
‘Ik heb het concert gezien, van Nederlandstalige Marokkaan.’ ( Marokkaanse Frans Bauer opent camping
http://www.antennerotterdam.nl/read/item/id/18057) ‘Ik was er niet helemal voor in de stemming. Ik zag dat anderen mensen het wel heel leuk vonden.’
Dat ik niet echt reageer op zijn verhalen, lijkt hem niet uit te maken. Maar de aanhouder wint en ik besluit wat interesse te veinzen en vraag of hij het leuk vind op de camping.
Beschaamd vertelt hij dat het zijn eerste keer is, op de camping dan. Zijn hoofd zakt weg tussen zijn schouders. ‘Maar ik heb geen caravan. Mijn familie heeft ‘m weggedaan.’ ‘Dus je gaat nog naar huis vanavond?’ ‘Ja, goede vraag...’
‘Ik ken hier niemand om bij te blijven slapen,’ zegt ie en hij steek zijn hand uit. ‘Hoi ik ben Edwin.’