Het regent en in Rotterdam pleurt het dan, wanneer we wakkerschrikken en in plaats van op tijd een half uur te laat uit de coma van de voorafgaande Koortsslotavond ontwaken. “Wat, vandaag, wanneer, Walibi?” Shit, dat was het, om zeven uur hadden we in de auto moeten zitten om op tijd te zijn voor de opnamen van het tv programma Kinderrecords van SBS 6 in Walibi. In deze zin staan minstens drie begrippen waar ik principieel tegen ben. Kun je je voorstellen hoeveel zin ik heb in de voor me liggende dag. En als ik ergens echt niet tegen kan is het om zelf te laat te zijn, weer zo’n afwijking.

Maar ik heb me voorgenomen alles met een heel ruime blik te ondergaan. Deze dag staat in het teken van de kinderen, en dan vooral van Lucas. Met 24 andere Nederlandse kinderen mag hij op tv zijn eigen record verbeteren. Het gaat dan vooral om circusachtige en sportieve prestaties. Hij is zeer behendig in het circusvak gebleken sinds hij bij circus Rotjeknor zit. En hij is een theaterbeest, waardoor hij erg goed overkomt op het podium. Het is duidelijk dat de tv-scouts dit direct hebben gezien. Wat zij niet weten is dat hij ook nog in de gaten heeft waar het in tv-land om gaat: overtuiging, al klopt er niets van wat je doet: “This is TV man”. En hoe sta ik daarin? “Lucas, als je gewoon je ding doet met de smile en overtuiging van altijd ga je dit met groot gemak winnen” En hij weet het en hij weet dat wij het weten en zo zal het gaan.

Ik las bij het slotdebat van Koorts het stukje Untitled 33 voor. Iemand van het WTC kwam na afloop naar me toe om me te complimenteren voor mijn voordracht. “Je bent zo rustig en bescheiden, het lijkt alsof je liever schrijft dan voordraagt”. “Inderdaad lijkt dat zo, dat is theater, maar ondertussen geniet ik ervan, dat is de essentie,”. Hij moest er hartelijk om lachen. “Het werkt wel !”, zegt hij. “Dat weet ik”.

We worden hartelijk ontvangen na een regenachtige reis en ontbijt in de auto. Roos is onze contactpersoon, een warm regeldier, die met grote zorg alle kinderen begroet en instructies geeft. De rest van de dag heb ik haar nog meer malen aan de telefoon om ons te traceren en zeker te weten dat we optijd op de afgesproken plekken zijn. Eigenlijk is de hele dag een aaneenrijging van half uurtjes filmen, interviewtjes, een uurtje in Walibipark met de kinderen, terug, interview, weer opnames, backstage interview, en wachten, snacken en plassen.

En Lucas? Die steelt de show bij vol bewustzijn en zonder enige schroom. En hij steelt een hart, namelijk dat van hoofdjurylid Gemma Glidder. Met veel plezier staan ze samen op het podium te dansen. Lucas heeft genoten van elke seconde.
En wij? Wij zijn uiteraard de trotse en 'verbaasde' ouders, we doen er menig schepje bovenop. En de prijs? Een seizoenskaart voor Walibiworld voor het hele gezin, AAAARGH !!!

groet ivo

Array
(
)