Op het hoogtepunt splitsen zich onze wegen! Wat wil je nog meer als organisatie van Rotterdam heeft Koorts ?
Vrijdag rond vier uur fiets ik genietend van de zon door de stad naar de Mullerpier. De havenstrook langs de Westzeedijk wordt met de dag indrukwekkender en de verschillende bouwfases verraden de grote gedachte die jaren geleden over dit gebied is uitgesproken.
In de verste uithoek ligt Wijn of Water, een verzameling containers omgetoverd tot restaurant. Voor deze dag is de lokatie uitgebreid met een flinke tent. Veelal met de fiets druppelen gasten van diverse pluimage binnen voor het slotdebat van Koorts. Ik ken het merendeel inmiddels aardig, na al de ontmoetingen die als gevolg van Koorts hebben plaatsgevonden in de afgelopen maanden. Iedereen is er, op een enkeling na die denkt dat het belangrijker is om in het Boijmans de opening van Project Rotterdam te moeten bijwonen. Hij heeft heel wat gemist.

Liesbeth Levy opent met haar inmiddels bekendgeworden poëtische Koortszinnen het debat, dat in het teken staat van overdenking en conclusies. We krijgen allemaal een prachtige zwart-rode rooscorsage, gemaakt door Nutopia, als teken van verbondenheid bij Koorts. Het familiegevoel is inderdaad sterk en het weerzien met allerlei eerder ontmoette mensen volledig vanzelfsprekend.
Het debat is geen statisch sprekersgeheel, maar een korte eindsamenvatting, opgeluisterd door kleine onderdelen uit het programma van Koorts. Rini Biemans heeft een flitsende computersamenvatting op het scherm gezet en Carolien praat over het succes en de voldoening van de afgelopen maanden. Ik lees Untitled 33 voor en een deel van de Alevitische dansgroep Kizilirmak overdondert het publiek met een prachtige, opzwepende dans. We eten samen en drinken rosé op het terras van Wijn of Water. Van Fred Wartna krijg ik de catalogus van De Omweg, net vers van de pers. Met Ruud praat ik over een mogelijkheid op korte termijn een vervolg te bedenken. De noodzaak is er, nu nog de middelen.
We eten heerlijke bonen met worst en pastasalades met brood. Enorme zeeschepen drijven voorbij.

Het is nog vroeg in de avond, wanneer we bij de Schiecentrale verwelkomd worden door een roodgele confettieregen van de Iependames. Het is feest en het bruidspaar in de belendende zaal mag daar ook van mee genieten.
De enorme filmhal in de Schiecentrale is de plek waar vanavond het slotconcert van Koorts plaatsvindt. Het is er al goed warm en gezellig druk. Ik herken allerlei artiesten van Talent 2 Star en het Europlussongfestival. Deze avond is de ultieme reünie van allerlei onderdelen uit Koorts.
Met veel flair krijgen we door het presentatieduo Henca Maduro en Jack Kerklaan een zeer gevarieerd programma voorgelegd. Elke minuut is de moeite waard en het enthousiasme spat ervanaf. Zowel artiesten als publiek gaan uit hun dak bij zoveel muzikaal geweld. Of het nu Habibi
Maghribi of Pamela is, Miz T of Tasha’s World, het is echt een groot feest. De hitte wordt getemperd door ijs van het kinderkoor en opgestookt door het uitzinnig vakmanschap van Keimpe de Jong, de muzikaal leider van deze avond. Maar absoluut hoogtepunt is de blinde Turkse zanger (ik heb tot mijn grote spijt zijn naam vergeten!) samen met rapper Miz T. Zij zingen over hun verloren liefde: “Waarom, waarom zijn wij uit elkaar gegaan”? Het is hartverscheurend en meeslepend, de hele zaal staat op de banken mee te deinen en te zingen. Tot tranen toe geroerd zijn wij en hij sluit af met “deze vuist op deze vuist” van Ome Willem. Hoe cultuurrijk is ons land!?

De afterparty (in Wijn of Water) is minstens zo enerverend. Ook hier is de muziek de spil van de avond. Daniell Santos, die eerder in de zaal al met een grote smile het publiek bespeelde, is nu op zijn gitaar de ster van de avond. We dansen en we zingen mee en Mimoun Himmit doet er nog een schepje bovenop, wanneer hij de gitaar overneemt van Daniell.

…. Koorts is pas lekker als het even duurt. Je moet je een paar keer kunnen omdraaien in je eigen zweet om te voelen dat je ziekte het begin is van het genezen….

Groet ivo

Array
(
)