Aanvankelijk voelde hij er niet veel voor, toen hem werd gevraagd bij de Hotel New York groep als ‘manager Euromast’ in dienst te treden.

De Euromast?! Dat was voor hem, als voor zoveel Rotterdammers, een oubollig geval met een sleets cafetaria en vieze koffie. Daar kwam je niet. Toen hij hoorde van de ambitieuze plannen, waarbij het uitgangspunt was ‘De Paal’ terug te geven aan ‘De Rotterdammers’ werd hij enthousiast. Hij zei ja en stortte zich met volle energie in het project. Alles zou veranderen, behalve het uitzicht. Eind 2003 kreeg hij de sleutel en deed hij voor het eerst de deur van de Euromast open.

Na een intensieve verbouwing en een periode van keihard werken in een team van enthousiaste ondernemers staat er nu een organisatie waar hij trots op mag zijn. De Euromast is een bedrijf dat 365 dagen per jaar, 24 uur per dag open is en waar 80 mensen werken. Hij doet er nuchter over. Het was een kwestie van mouwen oprollen en doen.

De missie is geslaagd, ‘De Paal’ is weer helemaal terug. Met een eigen website: www.euromast.nl.

Met een uitstekend restaurant, De Brasserie, en eersteklas vergader- of partyzalen. Maar ook met actie en romantiek! Met de ronddraaiende Euroscoop naar de 185 meter hoge top. Abseilen en tokkelen kan ook; gewoon na een gedegen instructie op 100 meter over de balustrade stappen.

En wat is er romantischer dan een nacht met z’n tweetjes op de Euromast? In de Heaven- of Stars-suite? Deinend op de wind, alsof je op een cruiseschip zit? Met alleen maar, ver beneden je, de nachtportier? Champagne drinkend op het balkon met een eindeloze lichtjeszee onder je, de sterren boven je?

Voor Robert-Jan is tot nu toe is geen dag hetzelfde geweest. Hij heeft premier Balkenende en zijn Noorse collega ontvangen, de top van ABN-AMRO toegesproken. Hij promoot zijn Euromast buiten Rotterdam. Er zijn bijzondere feesten, ‘special events’, bedrijfspresentaties. Hij ontvangt filmteams voor Rotterdam-shoots. Heel soms is er sprake van menselijk leed. Ook dan is hij present.

Zijn werk is zijn passie. De horecaman-pur sang kan zich bijna niet meer voorstellen dat hij ooit met de gedachte speelde wielrenner te worden. Een jongensdroom. Tijdens de ronde van Barendrecht kwam hij er achter dat topsport en horeca niet samen gaan. De bezemwagen werd het niet, maar zèker ook geen podiumplaats. Hij koos voor de horeca, het sociale, de gezelligheid.

Vragend naar Robert-Jan’s eigen Euromast-belevingen, komt hij tot een bekentenis. Als kleine jongen overviel hem in de ‘oude’ Spacetower een enorme hoogtevrees. Niet te beredeneren, maar lastig! Als ‘baas van’ heeft hij die angst weer overwonnen. Door zijn zoontje, die graag met papa in de Euroscoop wilde. Nu staat hij niet meer stil bij het hoge niveau waarop hij zijn werk uitvoert.

Is het niet moeilijk om met zo’n dominant gebouw in het stadsbeeld afstand van z’n werk te nemen? Hij lacht, zegt dat hij niet in Rotterdam woont. Maar dat hij er geen enkel bezwaar tegen zou hebben om de Euromast vanuit zijn huis te zien. Afstand nemen van z’n werk? Waarom zou hij? Het komt uit de grond van zijn hart: hij heeft het leukste beroep van de wereld.