Drie dagen Goudkoorts waren als een verblijf in een kleurrijke pleisterplaats, een verblijf voor bedoeïenen, vrouwen weggelopen uit een
serail, maar ook spijkerbroeken, T-shirts en een enkele heer in donker kostuum.
Over alles heen opgaande en ondergaande zonnen in elementaire kleuren. Zij
zetten de staketselstad in tovertinten. Een wondere stad in het koele, tot
wereldhandelscentrum uitgegroeide beursgebouw. Misschien een beetje te
extravagant voor de mannen en vrouwen die dagelijks moeten omgaan met
targets, budgetten en groeiende omzetcijfers? Zij waren de sterren die
schitterden door hun afwezigheid, hoewel de ontmoeting tussen ons - de
zinderende creatieven - en hen, het bedrijfsleven, de bedoeling was van
Goudkoorts. Wel waren er zachte ondernemingen die scholen ondersteunen, immigranten op een creatieve manier laten kennismaken met Nederland.

En er waren kinderen, opvallend veel kinderen. Ze hadden het druk met verf, lijm, mozaïek en met alles wat er te zien was.