j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Als ik kijk naar Ryan, de jongen van wie ik 4 jaar zo ongelooflijk veel heb gehouden, in wie ik al mijn tijd, liefde en hoop heb gestopt. Hij heeft me zoveel pijn gedaan. Tijdens de relatie en nu het uit is nog steeds. Ik heb het uitgemaakt, maar soms voel ik me aan de kant gezet. De koelheid in zn gedrag, de koudheid in zn stem. De ongeinteresseerde houding als ik probeer te praten over wat er fout is gegaan. Het bevestigt voor mij alleen maar het idee dat ik altijd veel meer van hem heb gehouden dan andersom. Dat ik me altijd veel meer in hem verdiept heb dan hij in mij. Dat ik hem meer miste dan hij mij als we niet samen waren. Ik wilde naar het einde van de wereld lopen voor hem, zelfs nadat hij me diverse keren had gekwetst. Me respectloos had behandeld. Ryan is heel goed is zijn emoties verbergen. In net doen of niks hem kan raken. Op die manier was hij altijd onbereikbaar voor mij. En nu ik het uitgemaakt heb en het echt over is, dacht ik dat dat hem toch wel echt wat zou moeten doen... Maar nee... De afstand is alleen maar groter. Uit is uit, het is jammer maar het gaat niet. Dat heb ik zelf gezegd. Al de reserve-vrienden zijn weer opgetrommeld, nieuwe vrienden gemaakt en een nieuw leven begonnen. Een nieuw leven zonder mij. Terwijl ik met moeite afscheid neem van alles wat we hadden, gaat hij door met zn leven. En ik vraag me af waar al het mooie dat we hadden, wat in mijn ogen zo speciaal is geweest, is gebleven. Ik had het kunnen weten dat dit zn reactie zou zijn, dit is ook de reden waarom het is uitgegaan, maar ondanks dat doet het me toch heel veel pijn.
En nu sta ik weer aan het begin van een nieuwe liefde. Met Lesley is alles zo mooi en lief en bijzonder, dat ik me als ik verliefd in zijn armen lig afvraag waar hij heel mijn leven is geweest. Ben ik nu al in staat om voor hem door het vuur te gaan... Ik geniet van ieder moment met hem, van iedere kus, iedere aanraking, iedere blik. Ik wil me zo graag helemaal aan hem geven, er helemaal voor gaan met hem, opgaan in liefde voor hem. En toch is er dan iets wat me tegenhoudt. Want nu lijkt alles nog zo bijzonder. Nu lijkt het nog de moeite waard om er al mijn energie in te stoppen. Maar wat nou als ik van hem ga houden en het blijkt dat het niet werkt? Dat de afstand te groot is, onze karakters te verschillend of dat het vuur wat er nu is tussen ons alleen nog maar een waakvlammetje is? Als ik kijk hoe devoted to Mitchell ik was en hoe ik mezelf verloor in liefde voor Ryan... Als je me toen had gezegd dat het ooit zou eindigen had ik boos geworden en je voor gek verklaard. En toch is dat voorbij gegaan... En bleef er van al die positieve gevoelens alleen nog verdriet achter. Daarom voel ik me nu zo verward. Want hoe graag ik ook bij Lesley wil zijn, hoe graag ik ook zn vriendinnetje wil zijn, hoe vol ik ben van hem, hoe ongelooflijk ontzettend heel erg verliefd ik op hem ben, in mijn achterhoofd is steeds dat stemmetje wat me verteld weer afstand van hem te nemen. Want hoe graag ik me ook wil over geven aan hem, aan de liefde, er is constant die angst dat ook dit weer eindigt in een gebroken hart. Dat het voorbij gaat. Dat de liefde verdwijnt. Dat het me uiteindelijk meer pijn dan vreugde brengt. En zo wil ik niet zijn. Ik wil niet bang zijn voor de liefde. Dat klinkt verbitterd en dat ben ik niet. Ik ben impulsief en passioneel, ik wil in iemand op kunnen gaan, het weten en het niet eens erg vinden. En dus vraag ik me af wat ik moet doen om die angst om ooit weer zo gekwetst te worden los te laten. Dat ik er weer volop van kan genieten en het risico dat het fout kan gaan voor lief neem. Want ik wil zo graag weer geloven in de liefde en dat liefde alles overwint! Ik wil Lesley niet kwijt raken. Misschien is het te snel gegaan. Is het te vroeg om verder te gaan, maar zijn we al te ver om terug te gaan... En misschien, heel misschien, moeten we niet zoveel denken, maar er gewoon van genieten! Op gaan in elkaar.. Want misschien is het dit keer wel anders. En loopt het wel goed af.
Linda Korner
Alexje | 21 juni 2005ik herken vooral het gedeelte |
karim khaoiri | 21 juni 2005wanneer kom je eens naar Wohnzimmer Lin?? |
HenniePennie | 21 juni 2005Het is niet zo erg om een keertje wat voorzichtiger te zijn.Het vertrouwen in de liefde komt vanzelf weer terug als je merkt dat het echt goed zit tussen 2 mensen. En.... haal Verliefdheid en Liefde niet door elkaar. Liefde moet groeien en wortels krijgen door respect,waardering en vertrouwen te geven aan elkaar, en elkaar nemen zoals je bent. Komt allemaal goed Lin! Diepe dalen brengen ook hoge toppen! Geniet er nog maar van! |
Luud | 22 juni 2005Linda denk eerst aan je zelf aan dan pas aan anderen.Hou eerst van je zelf en dan pas van een ander.Doe met de liefde wat jij wil,en niet wat anderen willen.Jij bent de baas over Linda, en niemand anders.En als er iemand komt die net zoveel van je houd als ik , dan is het pas goed. |
Mickey | 24 juni 2005Linniej, ben t helemaal je vader eens!! Succes met alles girly..en je weet t hè..you can call me anytime! LY! |
Angelle | 28 juni 2005Meissie, jij bent sterk, jij kan het wel.. hou moed! Dikke kus.. |
Linda | 23 augustus 2005:) Ik heb moed gehouden. Ben er voor gegaan. En hij heeft me dubbel zo veel pijn gedaan... Volgende keer maar nog voorzichtiger doen... Maar je wordt er toch een beetje cynisch van! :) |