Een stripverhaal vertalen naar een film. Mij lijkt dat geen makkelijke opgave. Meerdere films van dat kaliber zijn volgens mij al geflopt.
Laat je meenemen naar Sin City
door Justin Roskam
Een stripverhaal vertalen naar een film. Mij lijkt dat geen makkelijke opgave. Meerdere films van dat kaliber zijn volgens mij al geflopt. Kijk maar naar de X-men of Batman, maar nu begint mijn mening toch te veranderen.
Robert Rodriquez heeft met behulp van Queten Taratino, die als gastregisseur functioneert, heeft prachtig werk afgeleverd.
De film speelt zich in het geheel zwart wit af. Af en toe worden er kleuraccenten toegepast om het verhaal nog aantrekkelijker te maken. Zo zijn er rode jurken te zien en speelt een oranje viezerik een belangrijke rol.
Een romantische uitje naar Sin City zit er niet in. De film zit vol spanning en de gehele film moet je aandacht bij het verhaal houden. Eigenlijk bestaat de film uit drie verschillende verhalen, die alle indirect met elkaar te maken hebben.
Het eerste verhaal in de film gaat over een agent die een pedofiel achterna zit. Als hij deze te pakken heeft wordt hij verraden door zijn werkpartner en wordt neergeschoten.
Het tweede verhaal gaat over een oerlelijke straatvechter die verliefd wordt op een hoer. Na een hevige vrijpartij vindt hij haar de volgende ochtend vermoord in zijn bed. Als een bezettende gaat hij op zoek naar de moordenaar van ‘Goldie’, Zijn obsessie voor de hoer wordt zo groot dat hij zelfs haar zus Goldie noemt.
Het derde verhaal gaat over een man die bij zijn vriendin zit. Alleen tijdens zijn verblijf komt de ex van de vrouw (Jackie Boy) op bezoek. Deze is zeer agressief. Als Jackie Boy weggejaagd wordt door de man. Gaat de man hem achterna. De ex gaat naar de ‘Oude stad’. Deze stad is een plek voor de hoeren. Aangezien de hoofdpersoon goed bevriend is met de hoeren vertrouwd hij Jackie Boy niet. Hij denkt dat hij een hoer zal misbruiken. Hier gaat dan heel wat fout, want Jackie Boy blijkt niet te zijn wat hij is.
De film sluit weer af met het eerste verhaal, dit blijkt nog niet afgelopen te zijn. Het knappe van Sin City is, dat meer dan zestig procent in de film voice-overteksten zijn. Door deze techniek word je het verhaal meer verteld dan dat je het beleefd. Dit is toch een unieke ervaring in de hedendaagse film.
Door de kleine kleuraccenten in de film, maakt het verhaal zich er sterk, ook de vele droge grappen en de te overdreven actiescène zijn erg goed. Al deze technieken maakt het verhaal echt een stripfilm. Een goed voorbeeld is dat de hoofdpersonen doorzeefd kunnen worden door kogels, door muren kunnen breken en toch niet dood kunnen gaan.
Opmerkelijk is dat de hoofdpersonen totaal geen helden zijn. De één is een ordinaire straatvechter, de andere een echte smeris en de laatste is iemand die zijn vriendin bedriegt.
Wel zie je in de kleine details de inbreng van Queten Taratino. Veel actiescènes hebben weg van de actiescènes in Kill Bill. Dankzij de inbreng van Taratino en het grote aantal sterren is denk ik Sin City zo groot succes. Elijah Wood Beter bekend als de liefzalige Frodo, speelt een opmerkelijke rol. Hij speelt een niet-sprekende, zwaar gelovige kannibaal. Ook speelt Bruce Willis een grote rol, maar dat zijn niet de enige twee sterren.
Als laatste tip zeg ik. Ga niet met je vriendin of een grote groep. Deze film moet je echt beleven. Laat je meenemen naar Sin City.
