Tent is een nieuwe tentoonstellingsruimte van het Centrum Beeldende Kunst in de Witte de Withstraat 50, Rotterdam. Het is gevestigd in een oud schoolgebouw wat in een korte tijd is omgebouwd tot een tentoonstellingsruimte. Midden in Tent is nog het schoolplein herkenbaar, wat de functie van ontmoetingsplek is blijven behouden, en daarachter ligt de vroegere gymzaal. Samen vormen ze een afwisselende dynamische ruimte met sterk gedifferentieerde lichtinval en sfeer. De ervaring van de ruimte stond centraal in de openingstentoonstelling Vullen/Voelen in 1999. Een mooie beschrijving van deze tentoonstelling. Persoonlijk vond ik deze uitstalling van kunstzinnige voorwerpen een beetje ver gezocht. Ik zal een paar voorbeelden geven om mijn mening te onderbouwen: Een latex pak, met een zonnebril en oortelefoon, opgesteld als mens. Een oude klerenkast met verschillende T-shirts, colberts en andere kledingstukken. Foto’s van een willekeurige stad. En zo is heel het oude schoolgebouw in de Witte de Withstraat opgevuld met zogehete ‘kunst’.  Het oogt allemaal heel erg simpel. Te simpel wat mij betreft. Ik ben best in een aantal musea geweest waar erg artistieke kunstvoorwerpen tentoongesteld waren. Het museum van Dali, in Spanje bijvoorbeeld. Een soort van kasteel, en in plaats van kantelen stonden er reusachtige eieren op de muren geplaatst. En nog tal van dit soort kunstgrappen stonden er in dit bijzondere museum. Of het mijn smaak is? Nee, niet echt. Maar ik kan er wel respect voor opbrengen, en soms zelfs bewondering. In de kunsthal Tent was dit niet zo. In tegendeel zelfs. Ik begon mij zelfs te ergeren aan sommige ‘kunst’ voorwerpen. Hoe kan iemand een oude klerenkast met een paar afgedragen jasjes en shirtjes nou als kunst bestempelen! Hoe durft iemand daar nou entree geld voor te vragen. Daar wil je toch geen stuiver aan uit geven. Maar nee! De mensen van dit heuse museum stonden vol trots de diepgaande uitleg achter een omgesmolten petflesje te vertellen. Die man moet nodig naar een dokter dacht ik. Die neemt zichzelf niet serieus en begint ons hier in de maling te nemen. Ik kon daar geen bewondering of respect voor opbrengen. Of het aan mij ligt? Ik weet het niet. Ik vind het best interessant om te zien waar plaatselijke kunstenaars mee bezig zijn. Dat geeft een stad identiteit, dat fleurt het op, en maakt het levendig. Maar dit was verre weg van dat alles. Wat mij betreft heft de gemeente Rotterdam de hele boel hier op, plaatst een school in dit gebouw. Met een speelplaats, een gymzaal en een tekenlokaal. Laat die kinderen maar kleuren, knippen, plakken, kleien en verven. Dat is pas kunst, en wellicht kom ik dan nog wel eens naar een kijkavond. Want daar zie je pas kunst!