Jammer Anouk Bouten

Later! Een toneelvoorstelling over tienermoeders, door tienermoeders. Als ze maar niet in de geijkte clichés gaan vallen, denk ik nog. Maar vanavond was helaas niets minder waar.

Het zaaltje dat we betreden in het Rotterdamse Wijktheater is klein, maar gemoedelijk. Het valt op dat er vooral veel jongeren aanwezig zijn deze avond. Meestal met als gevolg dat je niets verstaat van de voorstelling. Gelukkig zit er achter mij een groepje vrouwen van rond de veertig.
De voorstelling begint keurig om kwart voor acht. Er klinkt hiphopmuziek en twee meisjes komen het podium op. Op de schermen die als decor dienen vallen de hoofdpersonen te zien en worden ze netjes voorgesteld. Meer een film dan een toneelvoorstelling, maar wel duidelijk.
Drie meiden, Nadia, Debby en Sarah van rond de zestien jaar oud, zijn vriendinnen. Toevallig vinden zij alledrie dezelfde jongen, Mike, leuk. Die avond is het eindfeest van school en ze houden een weddenschap wie het eerste de jongen het bed in krijgt. Dit blijkt niet zulke goede gevolgen te hebben.
De vrouwen zijn helemaal niet zo stil als ik dacht dat ze zouden zijn. Hun gegiechel komt het hardst boven dat van iedereen uit. De pubers van zestien een rij onder mij zijn er niets bij. Bij overmaat van ramp gaat ook nog een de telefoon van een van de dames af dat zorgt voor nog meer gegiechel, maar bij het publiek voor gezucht en gekreun. Een paar keer geërgerd achterom kijken blijkt wel te helpen.
Terug naar het spel. Het acteerwerk valt me als eerste op. En dat is niet positief bedoelt, helaas. Debby doet het nog best aardig. Maar de twee andere dames, vooral Nadia, zijn duidelijk moeder en niet toneelspeelsters. De woorden komen er gekunsteld uit en lijken opgelezen. Alleen haar woede-uitbarsting tegen Sarah komt geloofwaardig over.
Maar niet alleen het spel zorgt voor de ongeloofwaardigheid van Later!. Het verhaal draagt ook een groot deel bij. Ten eerste zie ik drie meiden van rond de zestien geen weddenschap houden om een jongen het bed in te krijgen. Zo ging het bij mij vroeger tenminste niet. Verder heb ik nog nooit gezien dat een meisje door haar twee beste vriendinnen een vetzak wordt genoemd. Dat is onrealistisch en gebeurt gewoon niet in het echte leven. Zo zijn er nog een paar zaken waardoor het stuk alleen maar meer ongeloofwaardig wordt.
Jammer dat mijn vooroordelen over clichés (vriendje dat het zwangere meisje verlaat bijvoorbeeld) waarheid werden. Jammer dat de actrices geen professionele – of in ieder geval goede amateurs – waren. Jammer dat een voorstelling met zoveel mogelijkheden zo tegenvalt.

Array
(
)