j | f | m | a | m | j | j | a | s | o | n | d |
1 | 6 | 10 | 14 | 19 | 23 | 27 | 32 | 36 | 40 | 45 | 49 |
2 | 7 | 11 | 15 | 20 | 24 | 28 | 33 | 37 | 41 | 46 | 50 |
3 | 8 | 12 | 16 | 21 | 25 | 29 | 34 | 38 | 42 | 47 | 51 |
4 | 9 | 13 | 17 | 22 | 26 | 30 | 35 | 39 | 43 | 48 | 52 |
5 | 18 | 31 | 44 |
Moeizaam verschenen de woorden op m'n beeldscherm:
Dit is een afscheid. Akelig woord, het klinkt niet. Af-scheid. Nee, geef mij maar vaarwel. Vaar-wel. Dat past bij Rotterdam. Hoe vaak zal mijn oma het niet hebben gedacht als ze haar man op de Wilhelminakade had uitgezwaaid. Als hij weer voor zes maanden van huis was. ‘Vaarwel Jan, vaar-wèl!’
Met een vriend ben ik ooit aan een lijstje van 100 mooiste woorden begonnen. Vaarwel stond daar ook op. En ‘wonderspuug’ , maar dat is een ander verhaal, dat krijgen jullie dus niet meer van mij te horen. Het lijstje is nooit voltooid, dat is ook een ander verhaal. Vertel ik ook niet meer. Laatste keer is nu eenmaal laatste keer, geen harremedijkies.
Ik ben er slecht in hoor, in laatste keren. Het liefst zou ik nu heel snel doorratelen op het toetsenbord, om jullie vooral niet te laten merken dat het me hoog zit. Dat antennerotterdam er mee op houdt, dat de correspondenten worden gewist. Ik ben nog niet eerder correspondent geweest, ik ben nog nooit gewist. Pijnlijk, pijnlijk.
Waren Vicky B. en Keetje van der Hof nu maar hier. Bij leven gaven ze mij energie en liefde. Ik had ze willen bedanken voor het lenen van hun namen. Vicky van der Hof was een eerbetoon aan hen.
Voor wie er nog wel zijn: bedankt voor alles. De redactie van antennerotterdam: bedankt voor het initiatief en de support. Mijn lezers: bedankt voor het lezen en de waarderingen, bedankt voor het hebben van een publiek.
Het ga jullie goed. Ik zal jullie missen.
Het schrijven zal ik niet laten, ik hou van schrijven. De stad is een inspiratiebron die nooit opdroogt. Ik hoop dat ik dat aan jullie heb kunnen overdragen en dat de Hillies en de Broekies (zie mijn allereerste stukje) zich nu geen zorgen meer over Lief en mij (wij van de C-side) maken.
Rotterdam is heerlijk, de stadsjungle is een plek om van te houden. Vive la vie èn leve de toekomst! Het is tijd om iedereen te laten zien dat er in de stad weer een warm hart klopt.Ik pleit voor het opvullen van het gat in het beeld van Zadkine.
Toen werd ik wakker. ‘Het is niet waar!’ schoot het door mijn hoofd. Noortje en Rini hebben het mij zelf gezegd! Antennerotterdam gaat na de wedstrijd gewoon door.
De zon scheen, ik hoorde de tram piepen in de bocht bij het Pompenburg. Wat zou ik vandaag weer gaan beleven?
Wat een geluk, ik kon gewoon corrspondent blijven. Ik zou lekker blijven schrijven!
Geweldig!! | 18 juni 2005
|
Bécassine | 19 juni 2005Vicky,à bientôt sur Antenne Rotterdam! |
Vicky | 21 juni 2005Lieve onbekenden: bedankt! V. |