GOUDKOORTS slokt ons helemaal op. Het is precies wat je je voorstelt bij het opbouwen van een beurs: een berg tijd gaat verloren aan op en neer lopen, zoeken, geen parkeergelegenheid vinden, wachten op hulp, spullen kwijt en maten die niet blijken te kloppen. Maar de grootste moeilijkheid is dat we vandaag, woensdag, alles af moeten hebben, de donderdag moet er worden gepoetst en gerepeteerd. Aangezien ik ‘s middags met de kinderen naar hun slipexamen moet kan ik slechts tot twaalf uur. Ik stort me op de lichtbakken, de belettering komt pas ‘s middags, Nic is ermee onderweg vanuit Zoetermeer. Thuis treffen we elkaar en nadat ik de kinderen uit school heb gehaald en achter de computer heb gedumpt om nieuwe mp3’s te downloaden gaan we alle teksten en logo’s snijden en plakken. Ik rijd met de auto naar het WTC, waar Nic me opwacht. Als een speer rijd ik terug om de kinderen niet te lang alleen te laten.
Om 15.00 uur rijden we naar de judo. De normale hulpmoeders zijn er niet, wat betekent dat ik ook nog twee uur voor de goegemeente koffie en chips moet regelen. En pleisters, leenpakjes en inschrijfformulieren. De drie jongens doen glansrijk examen. Juriaan slaat twee kleuern over en mag het volgende examen op voor een band. Hij straalt van ongeloof. Jannes en Lucas maken het nog bonter. Ze doen het zo goed dat ze volgende week zaterdag direct voor het bandexamen op mogen. Apentrots verlaten de gebroeders de mat.

Doodmoe ga ik koken. Te laat krijgen we het grut in bed. Ik kleed me om en pak een cadeautje in voor Wim de Gelder. Hij neemt afscheid als portefeuillehouder cultuur van de deelgemeente IJsselmonde. Hij gaat als Groen Linkser burgemeester spelen in de VDD gemeente Bloemendaal.
De deelgemeente zal hem missen. Wij hebben korte tijd een aantal projecten met hem gedaan, waaronder Loket op Zuid en het 5 mei concert met Eric Vloeimans. Door de stromende regen arriveer ik bij het Koetshuis in Oud IJsselmonde. Ik ken weinigen. Gelukkig is Sanne Nelissen er en later tref ik Tonnie Nuis van Perspect.

Wim is het glanzend middelpunt, die zich gewillig laat onderdompelen in grote drankvoorraden en goedbedoelde bloemschikkunst en originele fotocollages. Het is erg gezellig in de rij wachtenden.
En om een en ander te veraangenamen worden we voorzien van zwoele, zeer gedateerde pianogeluiden. De pianist en de piano zijn samen minstens 150 jaar oud, maar met groot gemak werkt hij zich door zijn amuserepertoire heen. Een culturele uiting die het dak eraf laat gaan is hier een welkome afwisseling van , de Antilliaanse Brassband Earthquake. Het is oorverdovend, maar ook prachtig. Wim geniet.

En dan passeren alle bevriende burgerbestuurders, Mevrouw Oudshoorn, de heer Jungheim, en jawel, Ivo Opstelten. Nu het hele deelgemeentebestel ter discussie staat wordt de aanwezigheid van de vader der vaderen zeer op prijs gesteld.
Sanne netwerkt me zeer soepel langs deze en gene en ik ben blij wat visitekaartjes bij me te hebben. GOUDKOORTS werkt al vóór de opening. Wim zorgt dat ik met Karel in gesprek raak over ons werk in het MCRZ. Ook de deelgemeente was zeer onder de indruk van ons ziekenhuisproject. Nu het lijkt te stagneren zijn zij van plan hun invloed te gaan gebruiken om dat tegen te houden. Volgende week heb ik een afspraak. Politiek ?

De twee glazen witte wijn hakken er enorm in. Al op de fiets voel ik me niet lekker. Een douche helpt maar deels en zo ontwaak ik met een gruwelijke kater. Ik had het kunnen weten. Wanneer ik zo moe ben is alcohol voor mij funest. Voordat het twaalf uur is heb ik de wcpot vier maal van binnen bestudeerd en is mijn huig ontstoken van het interne geweld. Thee en paracetamol werken rond 14.00 uur pas echt en kan ik mijn maag weer wat eetbaars gunnen. Ondertussen fiets ik van hot naar her om de laatste delen van de WTC presentatie af te maken. En het is super strak. Onze spierwitte ruimte knalt de beurs in. De lichtbakken zijn goede eyecatchers en de werken zelf komen prima tot hun recht. We krijgen volop complimenten. Zeer tevreden fietsen we om 14.00 uur naar huis om ons om te kleden.

Ik bel Ingeborg, ze is er niet. Na een kwartier belt ze terug. “Ja, je stond op mijn lijstje”. Ze begint heel technisch over haar hypotheekvoorstel voor ons huis. Ik laat haar praten, zonder ook maar enig gevoel te krijgen of dat nu goed of slecht nieuws is. Ik onderbreek haar uitleg met de vraag:” maar gaat het nu lukken of niet?” “ Ja zeker, het voorstel is goedgekeurd.” We hebben dus een hypotheek voor ons droomhuis, een goed uur voordat GOUDKOORTS opent. Heerlijk, de kogel is door de kerk, dat wordt bouwen deze zomer.

Groet ivo

Array
(
)