Mijn oom had kaartjes en samen hebben we er een gezellig avondje uit van gemaakt. Ik had er absoluut geen spijt van, want Nigel Kennedy, is een briljante  violist, die werkelijk één grote energiebron is. Behalve dat hij prachtige noten speelt, betrekt hij het publiek in zijn show en maakt hij er een waar spektakel van. Begeleidt door het Poolse kamerorkest, kregen we frivole strijkmuziek te horen. Normaal gesproken is een klassiek concert een serieuze aangelegenheid. Maar deze avond werd het publiek vermaakt met muzikale grappen, tussen de bedrijven door. Met zijn onconventionele stijl wist hij het publiek te veroveren. Ik luister graag naar klassieke muziek, ook al heb ik er geen verstand van. Ik vind het juist heerlijk om mijn eigen verhaal te maken bij de klanken die ten gehore werden gebracht, maar dat is er niet van gekomen. Geïntrigeerd door deze excentrieke verschijning raakte ik in de ban van zijn manier van spelen, interactie met het orkest en met het publiek. Op zijn bergschoenen stampte hij vrolijk de maten mee. De vier jaargetijden van Vivaldi op zijn Nigels. Ik kan nu wel stellen dat klassieke muziek niet saai hoeft te zijn. Helaas hangt er wel een prijskaartje aan, maar dan krijg je ook wel waar voor je geld. Als je een hartverwarmende, grappige avond wilt en ook nog je batterijen op wilt laden dan is het een absolute aanrader.

‘Het is een lelijke gozer, maar hij kan mooi spelen’. Citaat van mijn oom.